الهی در مورد ایمان و اخلاص و یقین چه می‌گویی؟
﴿أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُ﴾[الزمر: ۳].
«آگاه باش که برای خداوند است دین پاک و خالص».
﴿قَالَتِ ٱلۡأَعۡرَابُ ءَامَنَّاۖ قُل لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ وَلَٰكِن قُولُوٓاْ أَسۡلَمۡنَا وَلَمَّا يَدۡخُلِ ٱلۡإِيمَٰنُ فِي قُلُوبِكُمۡۖ وَإِن تُطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَا يَلِتۡكُم مِّنۡ أَعۡمَٰلِكُمۡ شَيًۡٔاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ١٤﴾[الحجرات: ۱۴].
«اعراب (که به تو منت گذارده) و گفتند (بدون جنگ) ایمان آوردیم، بگو هرگز ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید اسلام آوردیم چون ایمان داخل قلب شما نشده است و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزى از پاداش کارهاى شما را فروگذار نمىکند، خداوند، آمرزنده مهربان است.»
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبۡلُ﴾[النساء: ۱۳۶].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید (به ظاهر و به زبان)، ایمان آورید (حقیقتاً از روی قلب) به خدا و پیغمبر او و به قرآنی که بر رسولش نازل کرده و به کتابهای آسمانی پیشین».
﴿وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَمَا هُم بِمُؤۡمِنِينَ٨ يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَمَا يَخۡدَعُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ٩﴾[البقرة: ۸-٩].
«و عده‌ای از مردم می‌گویند که ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم و در حالی که ایمان نیاورده‌اند و (به نظر خودشان) خدا و مؤمنین را گول می‌زنند و گول نمی‌زنند مگر خودشان را ولی نمی‌دانند».
﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطۡمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكۡرِ ٱللَّهِۗ أَلَا بِذِكۡرِ ٱللَّهِ تَطۡمَئِنُّ ٱلۡقُلُوبُ٢٨﴾[الرعد: ۲۸].
«کسانی که ایمان آورده‌اند و قلوب آنها از ذکر خدا آرامش می‌یابد، آگاه باشید که تنها یاد خدا آرام‌بخش دل‌هاست».
﴿وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ٨٢﴾[البقرة: ۸۲].
«و کسانی که ایمان آورده و کارهای نیک انجام دهند ایشان اهل بهشت هستند، ایشان در آن جا همیشگی خواهند بود (لازمة ایمان عمل صالح است)».
﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ١ ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ٢ وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَنِ ٱللَّغۡوِ مُعۡرِضُونَ٣ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِلزَّكَوٰةِ فَٰعِلُونَ٤ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ٥ إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ٦ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ٧ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ٨ وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَوَٰتِهِمۡ يُحَافِظُونَ٩﴾[المؤمنون: ۱-٩].
«به تحقیق مؤمنان رستگار شدند؛آنها که در نمازشان خشوع دارند؛و آنها که از لغو و بیهودگى روىگردانند؛و آنها که زکات را انجام مىدهند؛و آنها که دامان خود را (از آلودهشدن به بىعفتى) حفظ مىکنند؛تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهرهگیرى از آنان ملامت نمىشوند؛و کسانى که غیر از این طریق را طلب کنند، تجاوزگرند! و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مىکنند؛و آنها که بر نمازهایشان مواظبت مىنمایند؛».
﴿فَٱعۡبُدِ ٱللَّهَ مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّينَ﴾[الزمر: ۲].
«پس پرستش کن خدای را خالص و پاک کننده از برای او دین خود را آگاه باش که طاعت او باید خالص باشد».
﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ﴾[البينة: ۵].
«مأمور نشدند (اهل کتاب) مگر به جهت آن که پرستش کنند خدای را در حالی که دین خود را خالص گردانند».
﴿فَإِذَا رَكِبُواْ فِي ٱلۡفُلۡكِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ إِذَا هُمۡ يُشۡرِكُونَ٦٥﴾[العنكبوت: ۶۵].
«که چون (اهل شرک) بر کشتی سوار شدند و در گرداب خطر افتند از روی اخلاص خدا را می‌خوانند و هنگامی که آنها را خداوند از آن ورطه نجات دهد و به خشکی برساند باز مشرک می‌شوند».