الهی اعمال ما چگونه است؟
﴿كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ٣٨﴾[المدثر: ۳۸].
«هر نفسی در گرو عملی است که انجام داده است».
﴿إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ٣٩﴾[المدثر: ۳٩].
«مگر اهل یمین (که به یُمن سعادت نیکوکار شدند)».
﴿فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ١٥ وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ١٦ كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ١٧ وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ١٨ وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا١٩ وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا٢٠﴾[الفجر: ۱۵-۲۰].
«اما چون خدا انسان را مبتلا به رنجی سازد و به کرم خود به او نعمتی برای آزمایش بخشد در آن حال گوید خدا مرا عزیز و گرامی داشت و اما چون او را باز برای آزمودن تنگ‌روزی گرداند گوید خدا مرا خوار گردانید. چنین نیست بلکه هرگز یتیم‌نوازی نکنند. و فقیر را بر سر سفرۀ طعام خود به میل و رغبت ننشانند و مال ارث را به تمامی می‌خورند و سخت فریفتۀ مال دنیا باشند».
﴿وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ٨﴾[العاديات: ۸].
«و هم او بر حبّ مال دنیا سخت فریفته و بخیل است».