الهی در خرج کردن چگونه باشیم؟
﴿وَلَا تَجۡعَلۡ يَدَكَ مَغۡلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبۡسُطۡهَا كُلَّ ٱلۡبَسۡطِ فَتَقۡعُدَ مَلُومٗا مَّحۡسُورًا٢٩﴾[الإسراء: ۲٩].
«و نه هرگز دست خود را (در احسان به خلق) محکم بسته‌دار و نه بسیار گشاده دار که هر کدام کنی به نکوهش و حسرت خواهی نشست».
﴿وَءَاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرۡ تَبۡذِيرًا٢٦﴾[الإسراء: ۲۶].
«(ای رسول ما تو خود و امتت) حقوق خویشاوندان و ارحام خود را ادا کن و فقیران و رهگذران بیچاره را به حق خودشان برسان و هرگز اسراف روا مدار».
﴿وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ١٩﴾[لقمان: ۱٩].
«در رفتارت میانه‌روی اختیار کن و سخن به آرامی بگو نه با فریاد بلند، زیرا که منکر و زشت‌ترین صداها صوت الاغ است».
﴿يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ٣١﴾[الأعراف: ۳۱].
«ای فرزندان آدم زیورهای خود را در مقام عبادت به خود برگیرید و هم از نعمت‌های خدا بخورید و بیاشامید ولی اسراف مکنید که خدا مسرفان را (که اندازه نگه ندارند) دوست نمی‌دارد».
﴿وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَلَمۡ يَقۡتُرُواْ وَكَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا٦٧﴾[الفرقان: ۶٧].
«و(بندگان حقیقی خداوند بسیار بخشنده) آنان هستند که هنگام انفاق به مسکینان اسراف نکرده و بخل هم نورزند و بلکه در احسان میانه‌رو و معتدل باشند».