الهی حج را چگونه بجا آوریم؟
﴿وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَةَ لِلَّهِۚ فَإِنۡ أُحۡصِرۡتُمۡ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِۖ وَلَا تَحۡلِقُواْ رُءُوسَكُمۡ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡهَدۡيُ مَحِلَّهُۥۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِۦ فَفِدۡيَةٞ مِّن صِيَامٍ أَوۡ صَدَقَةٍ أَوۡ نُسُكٖۚ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلۡعُمۡرَةِ إِلَى ٱلۡحَجِّ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِۚ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖ فِي ٱلۡحَجِّ وَسَبۡعَةٍ إِذَا رَجَعۡتُمۡۗ تِلۡكَ عَشَرَةٞ كَامِلَةٞۗ ذَٰلِكَ لِمَن لَّمۡ يَكُنۡ أَهۡلُهُۥ حَاضِرِي ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ١٩٦ ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلۡحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي ٱلۡحَجِّۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيۡرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ١٩٧ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَبۡتَغُواْ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكُمۡۚ فَإِذَآ أَفَضۡتُم مِّنۡ عَرَفَٰتٖ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ عِندَ ٱلۡمَشۡعَرِ ٱلۡحَرَامِۖ وَٱذۡكُرُوهُ كَمَا هَدَىٰكُمۡ وَإِن كُنتُم مِّن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلضَّآلِّينَ١٩٨ ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنۡ حَيۡثُ أَفَاضَ ٱلنَّاسُ وَٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ١٩٩ فَإِذَا قَضَيۡتُم مَّنَٰسِكَكُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَذِكۡرِكُمۡ ءَابَآءَكُمۡ أَوۡ أَشَدَّ ذِكۡرٗاۗ فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ٢٠٠﴾[البقرة: ۱٩۶-۲۰۰].
«همه اعمال حج و عمره را برای خدا به پایان برسانید و اگر ترس و منعی پیش آید و فرستادن قربانی به قربانگاه سهل باشد قربانی را ذبح کنید، و سر متراشید تا آنگاه که قربانی شما به جایگاه خودش برسد ، و هر کس از شما که بیمار باشد، و یا آزاری در سر داشته باشد اگر سر نتراشد بر او است که فدیه‌ای بدهد به روزه داشتن یا صدقه دادن یا کشتن گوسفند پس از برطرف شدن ترس و منع و حصول امنیت، و هر کس از عمره تمتّع به حج باز آید هرچه را مقدور و میسّر است از جنس شتر و گاو و گوسفند قربانی کند و هر کس به قربانی تمکن نیافت سه روز در حج روزه بدارد و هفت روز هم پس از مراجعت در وطن که ده روز تمام شود و این روزه گرفتن بر کسی است اهل مکه نباشد (ای بندگان) به این احکام عمل کنید و از نافرمانی خدا بترسید و بدانید که عذاب خدا سخت است. حج در ماههای معین است (شوّال و ذیقعده و دهۀ اول ذیحجّه) پس هر که را حج واجب شود بایست آنچه میان زن و شوهر رواست ترک کند و کار ناروا (مانند دروغ و مجادله و بدگویی) را ترک نماید، و شما هر کار نیک کنید و هر عمل خیر انجام دهید خدا بر آن آگاه است، و توشۀ تقوا برای آخرت برگیرید که بهترین توشۀ این راه تقوی است و از من بترسید ای صابحان عقل و ادراک. نیست بر شما باکی که در هنگام حج کسب معاش کرده و از فضل خدا روزی طلبید پس آنگاه که از عرفات بازگشتید ذکر خدا کنید در نزد مشعرالحرام و به یاد خدا باشید که هدایت کرد شما مؤمنان را پس از آن که قبلاً در کفر و ضلالت بودید. بعد از آن به طریقی که همه بازگردند (از مشعرالحرام به مِنَی) و از خطا طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است. آنگاه که اعمال حج را به‌جای آوردید شما هم همچنانکه پدران خود را یاد می‌کنید بلکه بیش از آن که پدرانتان را یاد می‌کنید خدا را یاد کنید (هر حاجت دنیا و آخرت را از خدا خواهید) بعضی از مردم کوتاه نظر از خدا تنها تمنّای متاع دنیوی می‌کنند بنابرآن آنان را از نعمت آخرت نصیبی نیست».
﴿إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِۖ فَمَنۡ حَجَّ ٱلۡبَيۡتَ أَوِ ٱعۡتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَاۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ١٥٨﴾[البقرة: ۱۵۸].
««صفا» و «مروه» از شعائر (و نشانههاى) خداست! بنابراین، کسانى که حجِ خانه خدا و یا عمره انجام مىدهند، مانعى نیست که بر آن دو طواف کنند؛ (و سعىِ صفا و مروه انجام دهند. و هرگز اعمال بىرویه مشرکان، که بت‌هایى بر این دو کوه نصب کرده بودند، از موقعیت این دو مکان مقدّس نمىکاهد!) و کسى که فرمان خدا را در انجام کارهاى نیک اطاعت کند، خداوند (در برابر عمل او) شکرگزار، و (از افعال وى) آگاه است».
﴿بَلَىٰۚ مَنۡ أَسۡلَمَ وَجۡهَهُۥ لِلَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ فَلَهُۥٓ أَجۡرُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ١١٢﴾[البقرة: ۱۱۲].
«آری کسی که از هر جهت تسلیم حکم خدا گردید و نیکوکار گشت برای او پاداش بزرگی نزد پروردگارش خواهد بود، و او را هیچ هراس و اندیشه و هیچ اندوهی در دنیا و آخرت نخواهد بود».