الهی در مورد آنها که دیگران را عفو می‌کنند چه می‌فرمایی؟
﴿ إِنَّ ٱللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٞ﴾[الحج: ۶۰].
«بدرستی که خداوند عفوکننده و آمرزنده است».
﴿خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ١٩٩﴾[الأعراف: ۱٩٩].
«عفو را پیشه کن و به نیکی امر کن و از مردم جاهل و نادان رو گردان».
﴿وَهُوَ ٱلَّذِي يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَيَعۡفُواْ عَنِ ٱلسَّئَِّاتِ﴾[الشورى: ۲۵].
«و او چنان خدایی است که توبه را از بندگانش قبول می‌کند و از بدیهای آنها در می‌گذرد».
﴿وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡ﴾[النور: ۲۲].
«باید عفو کنند و ببخشند آیا دوست ندارید این که خداوند هم شما را ببخشاید».
﴿وَمَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ٣٠﴾[الشورى: ۳۰].
«هرگونه مصیبت و گرفتاری و پیشامدی که به شما می‌رسد مولود اعمال خود شماست و در عین حال خدا بسیاری از اعمال شما را مورد عفو قرار می‌دهد».
﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلِ ٱلۡعَفۡوَۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَتَفَكَّرُونَ﴾[البقرة: ۲۱٩].
«(ای پیامبر) و از تو می‌پرسند چه انفاق کنند؟ بگو عفو و بخشش، همین طور خداوند برای شما آیات را بیان می‌کند شاید که شما تفکر کنید».
﴿فَأُوْلَٰٓئِكَ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَعۡفُوَ عَنۡهُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَفُوًّا غَفُورٗا٩٩﴾[النساء: ٩٩].
«پس آنها (مستضعفین) امیدوار به عفو و بخشش خداوند هستند که خدای (مهربان) گناهشان را ببخشاید و خداوند بخشاینده و آمرزنده است».
﴿وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾﴿وَإِن تَعۡفُواْ وَتَصۡفَحُواْ وَتَغۡفِرُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ﴾[التغابن: ۱۴].
«و اگر از آنها (بعضی از زنان و فرزندانتان که دشمن شما هستند) عفو و آمرزش و چشم‌پوشی کنید خدا هم (در بارۀ شما) بسیار آمرزنده و مهربان است».
﴿إِن تُبۡدُواْ خَيۡرًا أَوۡ تُخۡفُوهُ أَوۡ تَعۡفُواْ عَن سُوٓءٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَفُوّٗا قَدِيرًا١٤٩﴾[النساء: ۱۴٩].
«و اگر در بارۀ مردم به آشکار یا پنهانی نیکی کنید یا از بدی دیگران درگذرید پس خدا هم از بدیهای شما درگذرد با این که بر انتقام بدان تواناست».
﴿وَجَزَٰٓؤُاْ سَيِّئَةٖ سَيِّئَةٞ مِّثۡلُهَاۖ فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِ﴾[الشورى: ۴۰].
«و جزای کار بد مثل آن بدی است پس هر که عفو کند و سازش نماید در این صورت مزد و پاداش او بر خداست».