الهی در مورد احسان کردن چه می‌فرمایی؟
﴿هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ٦٠﴾[الرحمن: ۶۰]
«آیا پاداش نیکی جز نیکی چیز دیگری هست؟».
﴿وَأَحۡسِنُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ﴾[البقرة: ۱٩۵].
«و نیکی کنید که خداوند نیکوکاران را دوست دارد».
﴿وَأَحۡسِن كَمَآ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ إِلَيۡكَ﴾[القصص: ٧٧].
«و به مردم نیکی کن همچنان که خداوند به تو احسان کرده است».
﴿إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَٱلۡإِحۡسَٰنِ﴾[النحل: ٩۰]
«هر آینه خداوند امر می‌کند به عدالت و احسان».
﴿وَإِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٖ فَحَيُّواْ بِأَحۡسَنَ مِنۡهَآ أَوۡ رُدُّوهَآ﴾[النساء: ۸۶].
«هر گاه شما را ستایشی کردند شما آنرا به نحوه ای نیکوتر از آن یا به همان صورت پاسخ دهید».
﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ﴾[المائدة: ۲].
«و برای کار نیک و پرهیزکاری به همدیگر کمک کنید و در مورد گناه و تعدّی (و تجاوز به حقوق دیگران) به هم کمک نکنید».
﴿وَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ﴾[البقرة: ۱۵۸].
«و هر که به راه خیر و نیکی شتابد خدا پاداش وی را خواهد داد که او به همۀ امور عالم است».
﴿لِّلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۚ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ﴾[النحل: ۳۰].
«برای آنان که نیکوکارند هم در دنیا نیکی می‌دهیم و هم در آخرت خوشی دارند».
﴿لَّا خَيۡرَ فِي كَثِيرٖ مِّن نَّجۡوَىٰهُمۡ إِلَّا مَنۡ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوۡ مَعۡرُوفٍ أَوۡ إِصۡلَٰحِۢ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ﴾[النساء: ۱۱۴].
«هیچ فایده‌ای در سخن سرّی آنها نیست مگر این که کسی در صدقه دادن یا نیکی به خلق یا سازش و اصلاح بین مردم سخن سرّی بگوید».
﴿مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ خَيۡرٞ مِّنۡهَا﴾[النمل: ۸٩].
«هر کسی احسان یا خیری کند پاداش بهتر از آن یابد».
﴿مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنۢبَتَتۡ سَبۡعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنۢبُلَةٖ مِّاْئَةُ حَبَّةٖۗ وَٱللَّهُ يُضَٰعِفُ لِمَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ٢٦١﴾[البقرة: ۲۶۱].
«مَثَل کسانی که اموالشان را در راه خداوند انفاق می‌کنند مثل دانه‌ای است که (کاشته شود) هفت سنبل از آن می‌روید که هر سنبلی دارای یکصد دانه است و خداوند به هر که بخواهد همین مقدار را هم چند برابر می‌کند زیرا که وسعت دهنده و داناست».