الهی سخن پاک و ناپاک چگونه باشد؟
﴿أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا كَلِمَةٗ طَيِّبَةٗ كَشَجَرَةٖ طَيِّبَةٍ أَصۡلُهَا ثَابِتٞ وَفَرۡعُهَا فِي ٱلسَّمَآءِ٢٤ تُؤۡتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِۢ بِإِذۡنِ رَبِّهَاۗ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ٢٥ وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٖ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ ٱجۡتُثَّتۡ مِن فَوۡقِ ٱلۡأَرۡضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٖ٢٦﴾[إبراهيم: ۲۴-۲۶].
«آیا ندیدی چگونه زد خدا مثل کلمۀ پاکیزه را مانند درخت پاکیزه که اصلش ثابت است و شاخۀ آن در آسمان است می‌دهد میوه‌های خود را هر هنگام به فرمان پروردگار خود و می‌زند خدای مَثَل‌ها را برای مردم باشد که ایشان پند گیرند و مثل کلمۀ پلید و ناپاک همچون درخت ناپاک است که ریشه‌کن شده باشد از بالایِ زمین که نباشد مر آن را هیچ قراری».