فتح بابل و کوئی
- از شهرهاي قديم واقع در ساحل فُرات.
- منطقه‌اي از سرزمين بابل واقع در عراق.
جنگ قادسیه در شوّال سال چهاردهم هجری پایان یافت. سپاهیان اسلام پس از استراحتی چند روزه برای ادامه‌ی فتوحات به سوی پایتخت امپراطوری ایران حرکت کردند.
حضرت سعد سابتدا فرماندهان قسمت‌های مختلف لشکر را مشخص کرد. «زهرة بن حوریة» را به عنوان فرمانده لشکر پیشتاز انتخاب کرد. سپس فرماندهان قسمت راست لشکر و قسمت چپ لشکر و فرمانده پیاده‌نظام و سواره‌نظام را تعیین نمود.
زهره با گروهش پیش‌تر از لشکر حرکت کردند تا اینکه با لشکری از ایران رو به رو شدند. جنگ آغاز شد و پس از مدت کوتاهی باز هم سپاه اسلام پیروز شد و دشمن شکست خورده به طرف بابل فرار کرد و در بابل به جمع شکست خورده‌های جنگ القادسیه پیوستند. زهره که از اجتماع گروه زیادی از شکست خورده‌ها در بابل مطلع شد نامه‌ای برای سعد نوشته و او را از این موضوع باخبر کرد. در بابل دشمن به فرماندهی شخصی به اسم «فیرُزان» مترصد آمدن سپاه اسلام بود تا آنان را غافلگیر کند، ولی با کمک و یاری خداوند قادر آنان نیز شکست خوردند و به سوی مدائن فرار کردند. سپاه شکست خورده به دو دسته تقسیم شدند: گروهی به طرف «نهاوند» و گروهی به طرف «مدائن» فرار کردند. سعد چند روزی در بابل ماند، سپس به طرف مدائن حرکت کرد.
در مسیر راه در نقطه‌ای به اسم «کوثی» باز هم با سپاهی از ایرانی‌ها به فرماندهی «شهریار» روبرو شدند. پس از جنگ کوتاهی موفق شدند آنها را نیز شکست داده و مجبور به فرار کنند [۳۰].
بعد از فتح بابل و کوثی، حضرت سعد سبه طرف «نهرشیر» حرکت کرد و توانستند بدون جنگ و خونریزی آنجا را تصرّف نمایند. صدای الله اکبر در کوچه‌های «نهرشیر» طنین‌انداز شد و فتح شیرینی نصیب مسلمانان گشت.
[۳۰] البداية و النهاية: ج ۷، ص۷۴.