ویژگی‌های کاخ سفید ایران:
کاخ سفید که در مدائن ساخته شده بود از جمله‌ی کاخ‌های زیبا ومنحصر به فرد پادشاهان ایرانی بود که در هیچ جای دیگر دنیا در آن‌زمان نمونه‌ی آن دیده نمی‌شد.
کاخی بسیار وسیع با معماری عجیب و عالی، که فرش‌های نفیس‌و گران‌بهای دست‌باف ایرانی در آن گسترده شده بود. فرش‌هایی که‌وقتی آدمی بر آن قدم می‌گذاشت، پایش در آن فرو می‌رفت.
تمامی کاخ و ایوان‌های آن طلاکاری شده بود. در آنجامجسمه‌های بسیاری وجود داشت. حضرت سعد سبه دقت آنها رامی‌نگریست که یکی از آنها نظرش را به طرف خود جلب کرد،مجسمه‌ای که طوری قرار گرفته بود گویا با انگشتش به سوی چیزی‌اشاره می‌کرد. سعد فرمود: این مجسمه با این شکل عجیب بی‌هدف اینجاقرار نگرفته است! لذا افراد به جستجو و تفحص جای مورد اشاره‌پرداختند. گمان سعد درست بود. در مقابل آن مجسمه جایی بود که‌در آن خزانه‌های بزرگی از کسری‌های پیشین ایران وجود داشت، این‌خزانه‌ها مملو از جواهرات گران‌قیمت و باارزش تاریخی بود از جمله‌تاج زیبا و حیرت‌انگیز کسری (یکی از پادشاهان پیشین ایران) که باطرز بسیار عجیبی ساخته و طلاکاری و نقاشی شده بود، تاجی که هربیننده‌ای را به تماشای خود جذب می‌کرد.
از دیگر قسمت‌های با ارزش این کاخ، فرش نفیس و بی‌نظیری‌بود که در جلو پای کسری پهن می‌شد. اندازه‌ی این قالی ۹۰ متر مربع‌بود که در بافت آن از طلا و جواهرات باارزش استفاده و نقشه‌ی تمام‌ممالک زیر سلطه کسری در آن پیاده شده بود. حتی رودخانه‌ها،کشت‌زارها و جاهای سرسبز و انواع زراعات ممالک و اقلیم‌های‌مختلف سرزمین وسیع امپراطوری ایران در آن به تصویر کشیده شده‌بود.
در جای دیگر تاج کسری قرار داشت. وقتی کسری بر روی‌صندلی پادشاهی‌اش می‌نشست، سرش را داخل تاج سنگینش که بازنجیرهای طلائی به سقف آویزان بود فرو می‌کرد. سپس به فرش‌نامبرده زیر پایش می‌نگریست و تک‌تک به نقاط مختلف کشورش‌اشاره کرده درباره‌ی اوضاع و احوال آنجاها از مشاورانش سؤال‌می‌کرد [۳۲].
در اتاق خصوصی پادشاه نیز شمشیر طلاکاری شده، قَباء مرصع‌به جواهرات قیمتی و دست‌بندهای طلایی و قیمتی شاه وجود داشت.
در کاخ سفید آتش بزرگی روشن بود که مورد پرستش قرارمی‌گرفت و به گفته‌ی ایرانیان هیچ‌گاه اجازه نمی‌دادند که خاموش‌شود. حضرت سعد به مؤذنینی دستور داد تا در ایوان‌های کاخ اذان‌بگویند، به محض بلند شدن صدای الله اکبر آتش‌ها خاموش کرده شد وعملاً در آنجا به جای شرک، بت‌پرستی و آتش‌پرستی، توحید ویکتاپرستی قرار گرفت.
[۳۲] البداية و النهاية:ج۷، ص ۸۴-۷۸.