نبی در اصطلاح:
الف- ابن ابی العـزّ حنفی چنین تعریف می‌کند:
«اَلنَّبِیُّ مَن نَبَّأهُ اللهُ تَعَالَی بِخَبَرِ السَماءِ وَلَم یُؤْمُرأن یُبَلِّغَ غَیرَهُ» [۴۶].
یعنی: «نبی عبارت است از انسانی که خداوند او را به وحی آگاه نموده ولی به تبلـیغ آن به دیگران مامور نگردانیـده است.»
ب- «اَلنَّبِیُ هُوَ مَن أوحَی إِلَیهِ بِشَرع سَوَاءٌ أُمِرَ بِتَبلِیغِهِ أولَم یُؤْمَر».
یعنی: «نبی انسانی است که از طرف خداوند برایش شـریعت داده شـده است خواه به تبلیغ آن مأمور گردیده باشد و یا خیر» [۴۷]
[۴۶] شرح المقاصد تحقیق عبدالرحمن[غمیره] ص۵۰. از مسعـود بن عمر بن عبدالله سعدالدین التفتا زانی، جزء پنجم. [۴۷] علامه ابن ابی العزالحنفی، شرح عـقیدة الطحاویة، ط: لاهور مکتبة السلفیــة ص: ۱۶۷. (۳) فی قضایا التوحید، طبع جامعة الازهر (۱۹۹۲) م ص:۱۳۰،از غنی سعید.