بند دوم- انواع شفاعت:
شفاعت در روز قیامت بر هشت قسم است:
۱- شفاعت کبری که مخصوص محمد جاست، طوری که در آیۀ کریمه ذکر شده:
﴿وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَتَهَجَّدۡ بِهِۦ نَافِلَةٗ لَّكَ عَسَىٰٓ أَن يَبۡعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا ٧٩﴾[الإسراء:۷۹].
«و پاسی از شب را (از خواب) برخیز و با آن (= قرآن) نماز بخوان که برای تو افزون (بر دیگران) است؛ امید است پروردگارت تو را به مقامی پسندیده برانگیزد.»
مفسّرین مقام محمود را به شفاعت کبری تفسیر کرده اند.
۲- شفاعت برای بهشتیان بخاطر دخول به بهشت.
۳- شفاعت بخاطر بالا بردن درجات اهــل بهشت.
۴- شفاعت در رابطه با هفتاد هزار نفری که به غیر حساب و کتاب وارد بهشت می‌شوند؛ چنان‌که در حدیث عکاشه بن محصن وارد شده [۷۴].
۵- شفاعـت برای آن‌هایی که حسنات و سیئاتشان برابر است.
۶- شفاعـت برای تخفیف عـذاب، مثل تخفیف عذاب ابوطالب.
۷- شفاعت برای آن‌هایی که با وجود ایمان، بخاطر گناهانشان مستحق دوزخ شدند.
۸- شفاعت برای اهل کبائری که داخل دوزخ شدند و به شفاعت محمدجاز آن خارج می‌شوند.
[۷۴] متفقٌ علیه، بخاری در کتاب اللباس باب(۱۱) البرود والحِبر روایت میکند.