بند سوم- مستحقین شفاعت:
مستحقین شفاعت فقط مؤمنین‌اند و بس، طوری که شافعین اجازه دارند فقط برای مؤمنین و خداپرستان از اهل طاعت و اخلاص شفاعت کنند و بس. چنان‌که می‌فرماید:
﴿لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا ٣٨﴾[النبأ: ۳۸].
«هیچ‌کس سخن نگوید جز کسی‌که الله رحمان به او اجازه داده باشد و (او) سخن درست (و صواب) گوید».