۲- نیازمندی جامعه به قانون:
قانونی مناسب که بتواند به نحو احسن اختلافات اجتماعی را حلّ و فصل کند و عـدالت اجتماعی را در میان مردم تأمین نماید که آن عدالت دارای شرایطی است که در زیر بدان اشاره می‌شود:
الف- قانونگذار باید راجع به انسان شناخت کلی و همه جانبه و ظاهری و باطنی داشته باشد تا مصالح و مفاسد، غرائز فطری و استعداد‌های نهفتۀ انسانی را در نظرگرفته تا بر این اساس بتواند قانون را وضع نماید تا درنهایت منافع انسان‌ها و سعادت جامعه را به نیکوترین وجه تأمین کند.
ب- در وضع قانون منافع شخصی یا گروهی قانون گذار دخیل نباشد.
ج- قانون از ضمانت اجرایی بالایی برخوردار باشد؛ بهترین ضمانت اجرایی آن است که فرد فرد جامعه در ضمیر خویش به درستی و لازمُ الاجرا بودن قانون ایمان داشته باشند.
پس ایمان مردم به خداوند و پیامبرانش امر باطنی و بهترین ضامن اجرایی قانون الهی روی زمین است.
بدیهی است که حفظ و بقای انسان، تنظیم اجتماعی بشر، خیر و فلاح و بهبودی انسانیت در گرو پیروی از قانون الهی است.
نظر به آنچه که یادآور شدیم و با توجه به حکمت خلقت انسان، عقل سلیم حکم می‌کند که بعثت انبیاء†امری ضروری و حتمی است.