سورۀ ابراهیم

﴿أَيَّىٰمِ ٱللَّهِۚ﴾«روزهای خدا، روزهای پیروزی حق برباطل».

﴿تَأَذَّنَ﴾«اعلام کرد».

﴿شَكَرۡتُمۡ﴾«شکر گزاری کنید».

﴿لَأَزِيدَنَّكُمۡۖ﴾«یقینا به شما افزون می‌دهم».

﴿سُبُلَنَاۚ﴾«راههایمان».

﴿ءَاذَيۡتُمُونَاۚ﴾«ما را بیازرده اید، آزار واذیت رسانده اید».

﴿وَخَابَ﴾«ناکام شد».

﴿عَنِيدٖ﴾«ستیزه جو».

﴿يُسۡقَىٰ﴾«نوشانده شود».

﴿صَدِيدٖ﴾«خونابه، چرک وخون».

﴿يَتَجَرَّع﴾«جرعه جرعه می‌نوشد».

﴿لَا يَكَادُ﴾«نمی‌تواند، نیارد».

﴿يُسِيغُ﴾«گوارا یابد، فرو برد».

﴿رَمَادٍ﴾«خاکستر».

﴿ٱشۡتَدَّتۡ﴾«سخت وزید».

﴿يَوۡمٍ عَاصِفٖۖ﴾«روز طوفانی».

﴿بَرَزُواْ﴾«حاضر وآشکار شوند».

﴿تَبَعٗا﴾«پیرو بودیم».

﴿مُّغۡنُونَ﴾«بی نیاز کنندگان، دفع کنندگان».

﴿جَزِعۡنَآ﴾«بی تابی کنیم».

﴿مَّحِيصٖ﴾«گریزگاه، راه نجات».

﴿لَا تَلُومُونِي﴾«مرا سرزنش نکنید».

﴿مُصۡرِخِ﴾«فریاد رس».

﴿أَصۡلُ﴾«ریشه».

﴿فَرۡع﴾«شاخه».

﴿ٱجۡتُثَّتۡ﴾«برکنده شده».

﴿أَحَلُّواْ﴾«کشاندند، درآوردند».

﴿دَارَ ٱلۡبَوَارِ﴾«سرای نابودی».

﴿خِلَٰلٌ﴾«دوستی».

﴿دَآئِبَيۡنِۖ﴾«پیوسته، از پی هم در آیندگان».

﴿لَا تُحۡصُو﴾«نمی‌توانید بشمارید».

﴿ٱجۡنُبۡنِي﴾«مرا دور بدار».

﴿ٱلۡأَصۡنَامَ﴾«بتها».

﴿أَسۡكَنتُ﴾«ساکن ساختم».

﴿وَادٍ﴾«وادی، دره».

﴿غَيۡرِ ذِي زَرۡعٍ﴾«بدون کشت وزرع، بی آب وبی گیاه».

﴿ٱلۡمُحَرَّمِ﴾«گرامی، محترم».

﴿تَهۡوِيٓ﴾«میل کند، بگراید».

﴿ٱلۡكِبَرِ﴾«(سن)پیری».

﴿تَشۡخَصُ﴾«خیره می‌شوند».

﴿مُهۡطِعِينَ﴾«شتابان».

﴿مُقۡنِعِي﴾«بالا گرفته».

﴿طَرۡفُهُمۡ﴾«پلک، چشم».

﴿أَفۡ‍ِٔدَتُ﴾«دلها».

﴿هَوَآءٞ﴾«فرو ریخته، خالی، تهی».

﴿تُبَدَّلُ﴾«مبدل می‌شود».

﴿مُّقَرَّنِينَ﴾«به هم بسته».

﴿ٱلۡأَصۡفَادِ﴾«غلها، زنجیرها».

﴿سَرَابِيل﴾«جمع سربال، جامه‌ها».

﴿قَطِرَانٖ﴾«قطران».

﴿تَغۡشَىٰ﴾«بپوشد، فراگیرد».

جزء چهاردهم