سنت‌های قولی عبارتند از؛
۱) خواندن دعای استفتاح (آغاز کردن) نماز.
۲) خواندن: أعوذ بالله من الشيطان الرجيم.
۳) خواندن بسم الله الرحمن الرحيم.
۵) گفتن آمین (پس از حمد) و بلند خواندن آن در نمازهای جهری.
۶) خواندن سوره‌ای (به اختیار) پس از قرائت سورۀ حمد.
۷) بلند خواندن قرائت توسط امام در نمازهاى جهرى.
مقتدی (کسى که به امام اقتدا کرده) جایز نیست که قرائت را بلند بخواند، اما چنانچه شخصی به تنهایی نماز می‌خواند مختار است که قرائت را بلند یا آهسته بخواند.
۸) خواندن مقتدی پس از تحمید (ربنا ولك الحمد)دعای «ملء السموات والأرض»تا آخر آن را.
۹) آنچه در رکوع و سجود (از سبحان ربي الأعلى وسبحان ربي العظيم)بیش از یک بار خوانده می‌شود جزو سنت‌ها محسوب می‌گردد.
۱۰) خواندن «رب اغفرلي»...بین دو سجده بیش از یک بار.
۱۱) خواندن دعا قبل از سلام دادن.