احکامی که هر شخص مسلمان باید بداند

محرمات نکاح:

زنانی که ازدواج آن‌ها بر یک مردم حرام می‌گردد بر دو قسم‌‌اند.

الف: گروهی که برای همیشه ازدواجشان بر وی حرام می‌گردد و آن‌ها عبارتند از:

۱) محارم نسبی وی شامل مادر، جده، و مادر جده تا آخر، دختر و دختر فرزند و دختر دختر فرزند تا آخر، خواهر و دختر خواهر و دختر پسر خواهر و دختر دختر خواهر و دختر برادر بطور کلی و دخترهای آن‌ها و دخترهای پسرهایشان و دخترهای دخترانشان تا آخر و عمه و خاله تا آخر.

۲) محارم رضاعی وی که حکم حرمت در آن حتی در نسبت مصاهره (سببی) نیز چون محارم نسبی وی است (و هر آنچه در نَسَب بر او حرام قرار داده شده در رضاعت (خویشاوندى) نیز حرام می‌باشد).

۳) محارم سببی وی که عبارتند از: مادرِ زن و جده‌های وی و دختران زن و دخترانِ دخترانِ زن تا آخر و زنانی که با پدربزرگ و پدران او نسبت‌ دارند.

ب: گروهی که تا زمان مشخصی بر وی حرام می‌باشند و آن‌ها بر دو قسم‌‌اند:

۱) زنانی که به خاطر عدم جمع بر وی حرام گشته‌ اند مثل خواهر زن (که جمع دو خواهر در شریعت ممنوع قرار داده شده است).

۲) زنانی که مانعی برای ازدواج با آن‌ها وجود دارد مثل زنی که شوهر دارد ( و تا شوهرش از وی جدا نگشته ازدواجش با دیگری ممنوع قرار داده شده است).

* طلاق دادن زن در هنگامی که حیض یا نفاس است یا در طُهری که مرد با وی مجامعت نموده است حرام است اما طلاق واقع می‌شود. طلاق دادن بدون ضرورت مکروه و در صورت ضرورت مباح می‌باشد، اما چنانچه کسی از نکاح متضرر می‌گردد (و از آن رنج می‌برد) طلاق برای وی سنت می‌باشد. اطاعت از پدر و مادر برای طلاق دادن زن واجب نمی‌باشد.

اگر کسی قصد طلاق‌دادن زنش را نمود بر او حرام است که وی را بیش از یک طلاق دهد. همچنین واجب است که طلاق در طهری (پاکى) انجام گیرد که در آن طُهر (پاکى) مرد با زنش همبستر نشده باشد.

وقتی مردی می‌خواهد زنش را طلاق دهد بایستی او را یک طلاق بدهد و او را واگذار کند تا عده‌اش را بگذراند. بدیهیست چنانچه زنی طلاق رجعی داده شود بر او حرام است که از خانه‌اش خارج گردد، یا اینکه شوهرش قبل از تمام شدن عده‌اش وی را خارج گرداند. لازم به ذکر است طلاق تنها با نطق و الفاظ صورت می‌گیرد و صِرف نیت برای وقوع طلاق کافی نیست.

عِدَّه: زنان عدّه‌های متفاوتی را می‌گذرانند که عبارتند از:

۱) چنانچه زنی حامله باشد و همسرش فوت کند یا از وی طلاق گیرد عده وی وضع حمل (زایمان) خواهد بود.

۲) زنی که شوهرش فوت کند چهار ماه و ده روز عده می‌گذراند.

۳) زنی که در حالیکه حایض بوده طلاق داده شده است عده‌اش سه حیض می‌باشد و پایان عدۀ وی طهری است که پس از حیض سوم حاصل می‌گردد.

۴) زنی که حیض نمی‌شود عده‌اش سه ماه می‌باشد.

اگر زنی طلاق رجعی داده شده است واجب است همراه شوهرش باقی بماند و در این اثنا بر شوهر جایز است که هر یک از مواضع زینت زن را که خواست مشاهده کند یا با وی خلوت گزیند، بدان امید که شاید خداوند قلب‌های آندو را مجدداً به هم پیوند دهد و بدیهیست پس از انقضای عده این حق سلب می‌شود. در این نوع طلاق (طلاق رجعی) اگر زوج به زن بگوید به تو رجوع کردم یا با وی همبستر شود رجوع صورت گرفته و در این رجوع رضایت زن شرط نمی‌باشد.