بهشت
جایگاه مؤمنان است. ساختمان آن از طلا و نقره و ملاط آن مشک است. شن و ریگ آن از یاقوت و مروارید و خاک آن زعفران است. (۸) در (دروازه) دارد که عرض هر در مسیر سه روز پیادهروی است، اما این درها پر از جمعیت هستند. در آن (۱۰۰) درجه وجود دارد که اختلاف میان آنها همانند اختلاف زمین و آسمان است. بالاترین و بهترین قسمت آن فردوس است که نهرهای بهشت از آن سرچشمه میگیرد. سقف آن عرش پروردگار است. جویهای آن بدون شکاف جاری هستند. فرد مؤمن هر طوری که بخواهد آنها را به جریان درمیآورد. جویهای آن از عسل، شیر، شراب و آب پر هستند. خوردنیهای آن همیشگی، نزدیک و در دسترس هستند. در آن ضمیمهای ساخته شده از مروارید وجود دارد که عرض آن (۶۰) میل است. در هر گوشهای [از این ضمیمه] خانوادهای وجود دارد. ساکنان آن بیمو، دارای چشمان سرمه کشیده هستند. جوانی آنان زوال ناپذیر است. لباسهای آنان نیز هرگز نابود و خراب نمیشود. در آن، ادرار، مدفوع و هیچگونه کثافتی نیست. شانههای موی آنان از جنس طلاست. عرق آنها مشک است. زنهای آن زیبارو، باکره، دارای اصل و نسب و همسان هستند. اولین کسی که وارد آن میشود، پیامبرصو پیامبران دیگر هستند. حداقل مرتبه آن است که فرد درخواست چیزی را بکند، در مقابل به او ده برابر درخواست او را بدهند. خادمان بهشت، نوجوانان جاودانه همانند مروارید پراکنده هستند. بزرگترین نعمتهای آن عبارتند از: رؤیت خداوند، رضایت او، جاودانگی.