(۶۳) پرهیز از داغ کردن و تعویذ (دعا خواندن) و قال:
«عُرِضَتْ عَلَى النَّبيج الأُمَمُ في المَنَامِ فَرَأى أُمَّتَهُ وَفِيْهُمْ سَبْعُوْنَ ألفَاً يَدْخُلُوْنَ الجنَّةَ بِلا حِسَابٍ وَلا عَذَابٍ وَهُمْ: الَّذِيْنَ لا يَكْتَوونَ، وَلا يَسْتَرْقُوْنَ، وَلا يَتَطَيْرُوْنَ، وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُوْنَ».
«تمامی امتها در خواب بر رسولصعرضه شدند. آن حضرتصدر میان امت خویش هفتاد هزار (نفر) را مشاهده نمود که بدون حساب و کتاب و بدون هیچ دغدغه و رنجی به بهشت (خداوندی) داخل گردیدند. آنها کسانی بودند که خود را داغ (برای شفا از بیماری) نمیکنند، و طلب خواندن تعویذ از کسی نمیکنند، و از تفائل (فالگیری) پرهیز میکردند و (همواره) بر خدای خویش توکل مینمودند».