آزمایش مؤمنان
در پایان روز قیامت کفار به دنبال خدایانی که میپرستیدند به راه میافتند. [خدایان] آنها را همانند رمههای چهارپایان بر روی پاهایشان یا صورتهایشان به سوی آتش میبرند و جز منافقان و مؤمنان کسی باقی نمیماند. خداوند به سوی آنان میآید و میپرسد: (منتظر چه چیزی هستید؟) آنها میگویند: (منتظر پروردگارمان هستیم.) خداوند ساق خود را آشکار میکند و مؤمنان خدای خود را میشناسند، به جز منافقان همگی به سجده میافتند. خداوند -تعالی- میفرماید: ﴿يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ ٤٢﴾[القلم: ۴۲]. «روزی را که خداوند ساق خود را برهنه میکند، و دعوت به سجود میشوند اما نمیتوانند سجود کنند». (ساقی که به جلال و کمال او لایق است و به هیچ چیز شبهاتی ندارد) سپس به دنبال او به راه میافتند. سپس خداوند صراط را بر پا میکند و به مؤمنان نور عطا میکند و نور منافقان را خاموش میکند.