(۱۴) انتساب به غیر پدر:
«مَنْ ادَّعَى إِلَى غَيْرِ أَبِيهِ وَهُوَ يَعْلَمُ فَالْجَنَّةُ عَلَيْهِ حَرَامٌ»، «فَمَنْ رَغِبَ عَنْ أَبِيهِ فَهُوَ كُفْرٌ».
«کسی که در حالیکه میداند منسوب به پدرش است اما این را منکر شود، بهشت بر او حرام میگردد. هر کس خویش را به غیر پدرش منسوب کند کافر میشود».