(۶۹) کسی که از پی خوردن، نوشیدن و پوشیدن شکرگزاری خدا را میکند:
«مَنْ أَكَلَ طَعَامًا فَقَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنِي هَذَا وَرَزقَنِيهُِ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّي وَلا قُوَّةٍ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ» وإذا شرب شراباً قال: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي سَقَاني هَذَا...» وإذا لبس ثوباً جديداً قَالَ: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَسَاني هَذَا...».
«هرکس پس از خوردن غذا بگوید: «ستایش مخصوص خداوندی است که چنین غذایی را ارزانی داشته و (بیتردید) دست یافتن به چنین غذایی منوط به نیرو و قوۀ من نبود» تمامی گناهان گذشتهاش آمرزیده میشود. پس از نوشیدن آب به جای (اطعمنی = مرا غذا داد)، (سَقانی = مرا آب داد) را بکار میبریم و به جای این دو لفظ پس از پوشیدن لباس نو واژه (کسانی = مرا پوشانید) را بکار میبریم».