(۱۹) خیانت به رعیت:
«مَا مِنْ عَبْدٍ يَسْتَرْعِيهِ اللَّهُ رَعِيَّةً يَمُوتُ يَوْمَ يَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لِرَعِيَّتِهِ إِلا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ».
«هر آن بندهای که خداوند سرپرستی گروه و رعیتی را به وی سپارد و او در حالیکه که (با حیلهگری) به آنها خیانت کرده جان بازد، خداوند بهشت خویش بر وی حرام میگرداند».