اولاً- ذکر احادیث صحیح بخاری:
۱- بخاری در صحیحش با سند خود از مطرف از عمرانسروایت کرده گفته است: در زمان رسول خدا جمتعه را انجام می‌دادیم قرآن نازل شد و هرکس به رأی خود هرچه می‌خواست می‌گفت.
و حدیث را بخاری در کتاب حج باب تمتّع در زمان رسول خدا جروایت کرده است.
۲- بخاری با اسناد خود از ابورجاء از عمران پسر حصینسروایت کرده گفته است: آیه متعه در کتاب خدا نازل شده است. با رسول خدا آن را انجام می‌دادیم و چیزی در قرآن نازل نشد که آن را حرام کند و پیامبر جنیز از آن نهی ننمود تا فوت کرد و هر کسی به رأی خود چیزی می‌گفت.
و حدیث را بخاری در کتاب تفسیر «تفسیر سوره بقره» باب کسی که با حج و عمره تمتع می‌کند ﴿فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلۡعُمۡرَةِ إِلَى ٱلۡحَجِّ﴾[البقرة: ۱٩۶]. روایت کرده است.
و حافظ ابن‌حجر در فتح الباری حدیث اول را چنین آورده است [۲۰۰].
«گفته عمران» و قرآن نازل شد یعنی در جائز بودن متعه به فرموده خدا: ﴿فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلۡعُمۡرَةِ إِلَى ٱلۡحَجِّ﴾[البقرة: ۱٩۶].
اشاره می‌کند. مسلم آن را از طریق عبدالصمد پسر عبدالوارث از همام با لفظ ـ و قرآنی درباره آن نازل نشده که آن را منع کند، روایت کرده است، و روایت دیگر مسلم از طریق شعبه و سعید پسر ابوعروجه هردو از قتاده به لفظ -سپس در منع آن چیزی از کتاب خدا نازل نشده و پیامبر جاز آن نهی نکرده- آن را توضیح می‌دهد. و از طریق شعبه از مطرف لفظ -و قرآنی در تحریم آن نازل نشده- را اضافه نموده است، و برای شعبه از طریق ابوالعلاء از مطرف لفظ «آیه در نسخ آن نازل نشده و از آن نهی نکرده (پیامبر) تا فوت کرده است!! ... وجود دارد. و مصنف آن را در تفسیر سوره بقره روایت کرده است.
[۲۰۰] فتح الباری: ۳/۵۰۵.