پنجم: سنن ابن ماجه:
۱- ابن ماجه در سنن خود در کتاب حج باب «تمتع با عمره و حج» با سند خود از مطرف روایت کرده که گفت: عمران بن حصین به‌من گفت: با تو سخنی می‌گویم و امیدوارم بعد از این به تو سود رساند بدان که رسول خدا جبا مجموعه‌ای از اهلش در ده روز ذی الحجة احرام را بستند و رسول خدا جاز آن نهی ننمود و آیه‌ای در نسخ آن نازل نشد سپس هر کسی به نظر خود چیزی می‌گفت [۲۰۴].
اما باطل بودن این استدلال از طریق فهم از چند رو تحقق می‌یابد:
اولاً: آن لفظی که به‌آن استدلال می‌کنند که در آن اشاره می‌کند به اینکه متعه نهی شد. «متعه حج است» و آن قول عمران است همراه رسول خدا جو این در حجة الوداع روی داد وقتی که به‌آن اصحاب دستور فرمود که هدیه مسجد الحرام را نیاورده بودند با انجام عمره احرام شان را لغو کنند.
دوم: گفته عمران «و از آن نهی ننمود تا وفات کرد» فقط در مورد متعه حج است زیرا رسول خدا جوقتی که از او پرسیدند «آیا این ویژه ماست؟» فرمود: خیر. حدیث.
و قبل از آن از متعه زنان نهی فرموده است ... .
[۲۰۴] به صحیح سنن ابن ماجه آلبانی: ۲/۱۶۶ بنگر.