علل و اسباب فراوانی روايات ابو هريره
و می‌بینیم که ابو هریره با وجود اینکه مدت کمی در خدمت پیامبر بودند اما خداوند در قسمت بعدی زندگیش، زندگی او را پر برکت و با ارزش نمایش داد. زیرا ایشان تنها به روایت از پیامبر اکتفا نکرد بلکه از اصحاب بزرگواری همچون: ابوبکر صدیق و عمر فاروق و ابی بن کعب ـ استاد مدرسه‌ی تفسیر در شهر مدینه در عصر تابعین ـ و اسامه بن زید ـ محبوب پیامبر ـ و عائشه اُم المومنین و دیگر اصحاب بزرگوار ـ خداوند از همه آنها راضی باشد ـ روایت می‌کرد و این یکی از علل فراوانی روایات ایشان می‌باشد زیرا ایشان مدت زیادی بعد از پیامبر زندگی کردند و مردم به دانش او نیازمند بودند.
اما بیشتر آنهایی که از او روایت می‌کنند چه کسانی هستند؟
امام بخاری می‌گوید: ۸۰۰ نفر و یا بیشتر، از اصحاب و تابعین اهل علم از ابو هریره روایت می‌کنند. (سیر اعلام النبلاء ۲/۵۶۸، البدایه و النهایه ۸/۱۰۳، الاستیعاب ۴/۲۰۹، الاصابه ۴/۲۰۵) و ابن حجر می‌افزاید: حافظ‌ترین راوی عصر خویش می‌باشد.
به نظر شما: آیا با این وجود ممکن است ابو هریره شخصی ساده‌لو باشد، در حالی که این همه از علما و بزرگان و اهل تقوی و پرهیزگاری از او روایت می‌کنند، و به او اعتماد می‌ورزند و در آنچه چیزی از پیامبر ندارند به او پناه ببرند و نه تنها این، ایشان در عصری زندگی می‌کرد که تدوین در آن شایع نبود و تدوین سنت در آن کم بود با این وجود می‌بینیم که بعضی از آنچه از او می‌شنیدند تدوین می‌کردند و نخستین صحیفه‌ای که به دست ما رسیده، صحیفه‌ی همام بن منبه که از ابو هریره روایت می‌کند، می‌باشد «دراسات في الحدیث النبوي» ص ۹۷: ۹۹ـ الدکتور محمد الاعظمی.
و در نتیجه اهتمام زیاد به احادیثی که این صحابی بزرگوار روایت می‌کند تعداد (۵۳۷۴) حدیث به ما می‌رسد، که امام احمدبن حنبل در مسند خویش (۳۸۴۸) حدیث از آنها را روایت می‌کند و شیخان بر (۳۲۵) حدیث آن متفق و بخاری ۹۳ و امام مسلم ۱۸۹ حدیث آن را به تنهایی ذکر می‌کنند.
و این روایات ابو هریره که فائق بر پنج هزار حدیث می‌باشد بیشتر آنها تکراری می‌باشند و دکتور اعظمی در کتاب: «أبو هریره في ضوء مرویاته» (ص ۷۶) احادیث ابو هریره را بعد از حذف تکراری‌ها ۱۳۳۶ حدیث معرفی می‌کند.
و این اندازه از حدیث را هر دانش‌آموزی می‌تواند آن را در کمتر از یک سال حفظ کند پس چه گمانی نسبت به کسی که از معجزه‌های پیامبری آن را حفظ کرده، دارید
و فرق میان آنها این است که دانش‌آموز تلاش می‌کند تا آن را حفظ کند، و فراموش کردن از طبایع ایشان می‌باشد، اما معجزه در آن است که او فقط حفظ کرده و فراموش نکرده است.