نکتۀ دیگری که قرآن بیان کرده
جملۀ: ﴿وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ﴾، می‌گوید: همان قدرت لایزالی که برای دستگاهِ خلقت، حساب دقیقی آورده که ذرّه‌ای از اعمال خیر و شر بی‌ثمر نمی‌ماند، همان قدرت، این کاروان هستی را به سوی یک جهان دیگری رهبری می‌کند که جاوید و ابدی است و اجر و سعادت آن جهان، با این جهان مقایسه نشود.
این جهان زودگذر و لذتهایش آلوده با تلخی‌ها و ناکامی‌ها است برخلاف آن جهان. لذّت این جهان موقت است و آنجا دائم.
پس از آنکه قرآن مطالبِ لازم را نتیجه‌گیری نمود، می‌پردازد به باقی قصۀ یوسف÷، که ذکر آن خواهد آمد.