خودداری حسن و حسین باز جرح ابوهریرهس:
حسنس: او یاران بسیاری داشت، که احادیث ابوهریره را روایت می‌کردند، و او آنان را از این کار منع نمی‌کرد، بطوریکه بر مسجد جدّش می‌گذشت، و می‌دید که ابوهریره در میان حلقۀ مردم حدیث می‌گوید و احادیث او نوشته می‌شود، ولی او این کار را منع نمی‌کرد.
از جملۀ اصحابش: محمد بن سیرین امام آن زمان، و عکرمه بردۀ آزاد شده ابن عباس، و ابومجلز لاحق بن حمید بوده‌اند.
و از صحاب حسین س: سنان بن ابی سنان دؤلی است که از ابوهریره [۵۵۱]و حسین حدیث روایت کرده است [۵۵۲].
وبشر بن غالب اسدی که از هردو حدیث باز گفته است [۵۵۳].
وعامر شعبی [۵۵۴].
و شاعر مشهور فرزدق بن غالب تمیمی، که از ابوهریره حدیث روایت کرده [۵۵۵]. در او نوعی تشیع وجود داشته است، و در اشعارش حب حسین روشن و متجلی است، و چون در خارج مکه ایشان را ملاقات نمود که عازم عراق بودند ابیات خاصی را در مدح‌شان سرود [۵۵۶].
[۵۵۱] - البخاری ۷/۱۸۰ ومسلم ۷/۳۱. [۵۵۲] الجرح والتعدیل ۲۵۲. [۵۵۳] الجرح والتعدیل ۳۶۳. [۵۵۴] - التهذیب ۲/۳۴۵. [۵۵۵] الجرح والتعدیل ۹۳. [۵۵۶] اصفهانی در اغانی آن را آورده است.