ابوهریرهسو پایداری و شایستگی او در فتوا:
ابن حزم سیزده نفر صحابی میانه را نام برده که از آنان فتوا نقل گریده، که چهارم شان در ترتیب ابوهریره است. دیگران عبارتند از: ام سلمه، انس، ابوسعید خدری، عثمان، عبدالله بن عمرو، ابن الزبیر، ابوموسی، سعد، سلمان، جابر، معاذ، و ابوبکر ش سپس گفته است: (فقط این سیزده نفر است، که میتوان از فتاوای آنان جزء کوچکی را گردآوری کرد) [۱۳۱]. سپس به این سیزده نفر ۷ نفر دیگر اضافه کرده است. با اینکه ابوهریره شایستگی فتوا را داشت، از دادن آن بیمناک بوده است، زیرا که از نشانۀ مؤمنین و ویژگیهایشان این است که در فتوا پایدار باشند. بسیاری از سلف در دادن فتوا خود را در حرج میدیدهاند، بطوریکه اگر غیر او که صلاحیت فتوا دارد موجود میبود، به استفتاء پاسخ نمیگفتهاند.
دارمی از قول ابوهریره آورده که رسول خداصفرموده است: (هرکس فتوائی را بدون اثبات بیاورد گناهش بر کسی است که آن را فتوا داده است) [۱۳۲].
از جمله دلایلی که ثابت میکند، ابوهریره در فتوا دادن بیمناک بوده، اینکه چون به فتوایش یقین محکم نداشت، در صدد بر میآمد، که آن را از کسی دیگر از صحابه سوال کند، واین برخلاف آنچیزی است که مغرضین دربارهاش میگویند.
بخاری از او روایت کرده، که جمعی از مردم بحرین از او دربارۀ ماهی مرده در کنار دریا پرسیدند، او گفت: (باکی نیست) و گفت: (از عمرسدر این باره پرسیدم، ایشان نیز همن فتوا را گفتند [۱۳۳].
سعید بن منصور آورده که او در زمان فرمانداریش در بحرین که اهل بحرین درباره برخی از مسائل طلاق، از او میپرسیدند، نیز از عمر بن خطابسپرسید [۱۳۴].
[۱۳۱] الإحکام فی اصول الأحکام ۵/۹۲. [۱۳۲] الدارمی /۵۷. [۱۳۳] التاریخ الکبیر ۱۸۵/ ج۱/ ق۲ به سند صحیح. [۱۳۴] سنن سعیدبن منصور ۳۵۶/ ج۳/ ق۱.