پرتوی از مناقب ابوهریره رضی الله عنه

کاتب و امین را از امیرالمؤمنین علی به کاروان راویان احادیث ابوهریره می‌پیوندد:

از خواص علیس، عبیدالله بن ابی رافع، غلام آزاده شدۀ رسول خداص، تابعی جلیل، کاتب علی است [۵۰۰]، فرزندان ابی رافع، یعنی عبیدالله و برادرانش، یتیم‌هائی بودند، که در جوار علیستربیت و تأمین گردیدند [۵۰۱]. چون عبدالله، به کمال مردانگی رسید، ایشان او را کاتب و امین راز خود قرار داد. او کتابی را در باب قضاوت علی، و هم کتابی را دربارۀ حاضران در جنگ‌هایش نوشته است [۵۰۲].

جعفر صادق، به روایت از پدرش باقر، و او به روایت از عبیدالله بن ابی رافع آورده، که او پشت سر ابوهریره نماز جمعه را ادا کرده است. در این نماز ابوهریره، سوره‌های جمعه و منافقین خوانده است.

عبدالله می‌گوید: (در موقع بازگشت ابوهریره را دریافتم، به او گفتم. شما دو سوره‌ای را در نماز خواندی که علی بن ابیطالب در کوفه آندو را می‌خواند، ابوهریره فرمود: شنیدم که رسول خداصاین دو سوره را در روز جمعه در نماز می‌خواند) [۵۰۳].

او صاحب روایتی دیگر از ابوهریره بروایت از رسول خداصمی‌باشد، که ایشان ﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ ١﴾را خوانده است [۵۰۴].

وقتی که می‌گوئیم که عبدالله بن ابی رافع، از ابوهریره حدیث روایت کرده و احادیث او را قبول داشته، معنی آن این است که تمام خاندان ابی رافع روایات ابوهریره را پذیرفته‌اند. چرا که خاندان ابی رافع، از خاندان‌های اوّل شیعی در کوفه است، که علی س را یاری داده، و خود و فرزندانش در کنار ایشان مبارزه نموده‌اند. که شیعیان اوّل مقام او را ارجمند می‌داشته، و بلکه این خاندان در بین حدود ۳۰ خاندان در کوفه از مقام ویژه‌ای در نزد شیعه برخوردار بوده است، و در صدر اوّل تشیع احترام این خاندان را مراعات می‌کرده‌اند. بحر العلوم این خاندان را بر تمام خاندان‌های شیعی آنرزوگار مقدم دانسته است.

از جمله مدارکی که بطور مؤکد دلالت بر محبت و صمیمیت خاندان ابوهریره و خاندان ابی رافع دارد، قبول پیشنهاد محرز بن ابی هریره، از جانب عثمان بن عبیدالله بن ابی رافع، در فتن به نزد عبدالله بن عمر، و مطرح کردن سؤالی از او است [۵۰۵].

زیرا که این قبول گواهی می‌دهد، که بین فرزندان هردو خانواده صداقت و صفا وجود داشته، و خبری از تکذیب و عداوت به میان نبوده است. البته شکی نیست تکذیب روایات ابی هریره، از ساخته‌های اندیشه‌های متأخرین است، و بطور قطع شیعیان با انصاف متأخر، بر اساس حسن ظنی که این گروه از متقدمین، از فرزندان امام علی، و خواص، و لشکریان و امناء راز او به ابوهریره داشته، نسبت به این شخصیت حسن ظن دارند.

[۵۰۰] البخاری ۶/۱۸۶. [۵۰۱] التاریخ الصغیر از بخاری ص ۴۱. [۵۰۲] رجال سید بحر العلوم ۱/۲۰۶. [۵۰۳] صحیح مسلم ۳/۱۵ و منتقی ابن الجارود ص ۱۱۲. [۵۰۴] ابن ماجه ۱/۳۵۵، اما روایاتش از علی در بخاری ۴/۷۲، مسلم ۲/۱۸۵،۳/۱۱۶. [۵۰۵] - التاریخ الکبیر از بخاری ۳۲۳/ ج۳/ ق۲.