پرتوی از مناقب ابوهریره رضی الله عنه

ابوهریرهسو آراسته بودن او به اخلاق مؤمنین

اثر این ملازمت و مصاحبت دائمی ابوهریره با رسول خداص، این بود که او صاحب تربیت عالی گردید، که آثار آن بیشتر در مسایل اخلاقی و علمی ظاهر شد.

گاهی رسول خداصمستقیماً به عنوان مربی و مرشد و معلم او را خطاب قرار می‌داد و می‌فرمود:

(یا اباهریره! انسانی پارسا باش تا عابدترین مردم باشی، و قانع باش، تا با سپاس‌ترین مردم باشی، آنچه را برای خود می‌خواهی برای مردم نیز بخواه تا مؤمن باشی، با همسایه‌ات نیکی کن تا مسلمان باشی، خنده را کم کن که بسیار خندیدن قلب را می‌میراند) [۱۰۸].

ابوهریره این سفارش رسول خدا را همواره بیاد داشت، و کوشش می‌کرد آن را در زندگی خود عملی سازد، او را انسانی پارسا دیدیم، که از دنیا و اموال آن بی‌نیاز بود، و در فصل آینده، او را خواهیم دید، که از امارت و افتادن در فتنه دوری می‌کرد، و خواهیم دید که مردم را دوست می‌داشت، چرا که به آنان حدیث تعلیم می‌داد، و علاقمند بود که آنان را آگاه سازد. او همواره به همسایه‌اش عمار بن یاسر نیک رفتار بود، و فضل اوسرا می‌شناخت. در فصل آینده خواهیم دید که چگونه همسایه‌اش او را مدح می‌کند. او به همسایه دیگرش عبیدالله بن شقیق که بعداً یکی از روایان او بود نیز نیکوکار بود. همچنین او را یافتیم که از خندیدن پرهیز می‌کرد، و در عبارت در اکثر مناسب می‌گریست. چنانکه موقع یاد آوردن از رسول خداسچنین بود. همچنین خواهیم دید، که در روز فوت حسن، و پس از شهادت عثمان چه حالی داشت. وعلاوه بر این‌ها ابوهریره را آراسته به صفات ایمانی دیگری دیدیم که انشاءالله آن را ذکر می‌کنیم.

[۱۰۸] سنن ابن ماجه ۱/۴۱۲.