* امام÷پسرش را وصيت مى‌كند كه از اموری که او را در شبهه مىافكنَد و باعث گمراهى در دین مىشود دوری کند؛ و اين نشانۀ آن است كه ائمه عصمت ندارند
حضرت على÷فرمود: «پيش از آنكه در اين طريق نظر كنى و قدم در آن نهى، از خداى خود يارى بخواه و براى توفيق يافتنت به او روى آور و از هر چه تو را به شبهه مىكشانَد يا به گمراهيت منجر مىشود، احتراز كن؛ و چون يقين كردىكه دلت صفا يافت و خاشع شد و انديشهات از پراكندگى برست و همه سعى تو منحصر در آن گرديد، آنگاه به آنچه در اين وصيت براى تو به وضوح بيان داشتهام بنگر»[۴۷].
[۴۷]- همان.