* اقرار به رهبرى آنانكه قبل از او بودند و درست بودنِ بيعت با آنها
حضرت على÷فرمود: «اى مردم، سزاوارترين كس به خلافت، قوىترين مردم نسبت به آن است و داناترين آنها به فرمانهاى خدا؛ پس اگر شخص آشوبگرى به فتنهانگيزى برخيزد، از او خواسته مىشود كه به سوی حق بازگردد، و اگر امتناع ورزد بايد با او به نبرد پرداخت. به جان خودم سوگند، اگر قرار باشد امامت و خلافت جز با حضور همۀ مردم انجام نپذيرد، هرگز راهى به سوى آن نتوان يافت [يعنى هيچگاه صورت نخواهد گرفت] ولى كسانى كه اهل آن هستند و آن را پذيرفتهاند، كسانى را كه هنگام تعيين امام حاضر نبودهاند به پذيرفتن آن وامىدارند؛ سپس روا نيست كسى كه حاضر بوده از بيعت خود بازگردد و آنكه غايب بوده ديگرى را اختيار كند. آگاه باشيد من با دو كس مىجنگم: نخست آن كس كه به ناحق ادعا كند و چيزى را كه حق او نيست بخواهد؛ و ديگر آن كس كه از دادن حقى كه بر گردن او است امتناع ورزد»[۶۷].
[۶۷]- خطبه ۱۷۳.