گزیده ای از سخنان علی رضی الله عنه

* رد بداء[۲۱]براى خدا و اينكه امامان در هستى دخالت نمی‌کنند

حضرت على÷فرمود: «بدان اى فرزند، اگر پروردگارت را شريكى بود، پيامبران او هم نزد تو مى‏آمدند و آثار پادشاهى و قدرت او را مى‏ديدى و افعال و صفات او را مى‏شناختى؛ ولى خداى ‏تو -آن گونه كه خود خويشتن را وصف كرده- خدايى است‏ يكتا؛ كسى در مُلكش با او مخالفتى نكند؛ هرگز زوال نيابد و همواره خواهد بود؛ پيش از هر چيز بوده است، كه‏ او را آغازى نيست، و بعد از هر چيز خواهد بود، كه او را نهايتى نيست؛ فراتر از اين‏ است كه پروردگارياش به دانستن و شناختن به دل يا به چشم ثابت‏ شود. چون اين را دانستى، اكنون چنان كن كه از چون تويى شايسته است؛ ‏با وجود خُردى قدر و منزلتش و اندك بودن تواناييش و فراوانى ناتوانيش و بسيارىِ نيازش به‏پروردگارش، در فرمانبردارى از او و ترس از عقوبت او و بيم از خشم او. او تو را جز به نيكى فرمان ندهد و جز از زشتى باز ندارد»[۲۲].

این سخن امیرالمؤمنین دلیلی است بر نفی ارادۀ تکوینی از ائمه و اینکه خداوند متعال از عقیده «بداء» مبرا و منزه است؛ بنابراین تنها به نیکی امر می‌کند و فقط از زشتی و بدی بازمی‌دارد. از این رو، چنین نیست که او کسی را به کار خیر امر نماید و سپس [نتیجۀ] آن را برای آن شخص تغییر دهد.

[۲۱]- «بداء» از اندیشه‌های بدعت‌آمیز شیعه است. این عقیده می‌گوید: خداوند متعال در اثر برخی اعمال، سرنوشت انسان‌ها را -که از پیش تعیین کرده است- تغییر می‌دهد. به بیان دیگر، شیعیان رافضی اعتقاد دارند که سرنوشتشان در دست خودشان است و با تغيير مسير و روش، قادرند سرنوشت خود را تغيير دهند. این باور بدین معناست که اللهأامری را مقرر می‌نماید و بعداً از آن انصراف می‌دهد. (ویراستار) [۲۲]- نامه ۳۱.