* به فرزندش وصيت مىكند كه همانند مهاجرانِ نخستینِ اهلبیت، واجبات خداوند را انجام دهد
حضرت على÷فرمود: «و بدان اى فرزند، كه بهترين و محبوبترين چيزى كه از اين اندرز فرا مىگيرى، ترس از خداست و اكتفا به آنچه بر تو واجب ساخته و گرفتن شيوهاى كه پيشينيانت ،يعنى نياكانت و نيكان خاندانت، بدان كار كردهاند، زيرا آنان همواره در كار خود نظرمىكردند، همانگونه كه تو بايد نظر كنى و به حال خود مىانديشيدند، همانگونه كه تو بايد بينديشى تا سرانجام به جايى رسيدند كه آنچه نيكى بود، بدان عمل كردند و از انجام آنچه بدان مكلف نبودند، باز ايستادند. پس اگر نفس تو از به كار بردن شيوه آنان سر باز مىزند و مىخواهد خود حقايق را دريابد -چنانكه آنان دريافته بودند- پس بكوش تا هر چه طلب مىكنى از روى فهم و علم باشد، نه با گرفتاری در ورطۀ شبهات و پرداختن به بحث و جدل بيهوده»[۵۵].
اين سخن – همان طور که برخی شارحان نهجالبلاغه نیز گفتهاند- نشان میدهد که میتوان از راه و شیوۀ کسانی به غیر از ائمه نیز پیروی نمود؛ بزرگانی همچون حمزه، جعفر، عباس و عبيدة بن حارث بن عبدالمطلبش.
[۵۵]- نامه ۳۱.