* گواهی آن حضرت درباره ایمان معاویه و پیروانش و اینکه آنها بر همان روشی بودند که خود او و یارانش بودند
حضرت على÷آنچه را که بین او و اهل صفین گذشته بود حکایت میکرد و فرمود: «در آغاز، با گروهی از اهل شام مواجه شدیم؛ در ظاهر خدا و پیامبرمان یکی بود، و دعوتِ ما به اسلام هم یکی بود. در ایمانِ آنها به خدا و اقرار به [نبوتِ] رسول خداصبر آنها برتر نبودیم و آنها هم بر ما برتر نبودند، و کار هم یکی بود. آنچه در آن اختلاف داشتیم، خونِ عثمان بود و ما از آن [حادثه] مُبرّا بودیم»[۹۲].
امام جعفر صادق÷از پدرش روایت میکند که علی÷به جنگاوران میگفت: «ما با آنها به دلیل تکفیرشان نجنگیدیم، و نه به این دلیل که ما را تکفیر میکردند، ولی میدیدیم که ما بر حق هستیم، و آنها هم میدیدند که بر حق هستند»[۹۳].
و به اصحابش در صفین فرمود: «من خوش ندارم كه شما دشنامدهنده باشيد، اما اگر كردارشان را توصیف و حالات آنان را بازگو مىكرديد، به سخنِ راست نزديكتر و عذرپذيرتر بود. خوب بود به جاى دشنام دادن مىگفتيد: خدايا، خون ما و آنها را حفظ كن؛ بين ما و آنان را اصلاح فرما»[۹۴].
[۹۲]- نامه ۵۸. [۹۳]- الحمیری، قرب الإسناد، ص۹۳ و مجلسی، بحارالانوار، ۳۲/۳۲۴. [۹۴]- خطبه ۲۰۶.