* چگونه [امورِ] دنيا و آخرت به خواست امام است و هر طور که بخواهند در آن تصرف میکنند، در حالی که مالک سود و زیانِ خود نیستند، و باید کار کنند و از وسایلِ [روزمرۀ زندگی] استفاده کنند؟ بیشك آنها معصوم نيستند
حضرت على÷فرمود: «بدان راهى پر مشقت و بس طولانى در پيش روى دارى، و در اين راه بدون كوشش بايسته، و تلاش فراوان، و اندازهگيرى زاد و توشه، و سبك كردنِ بار گناه، موفق نخواهى بود. بيش از تحمل خود، بار مسئوليتها بر دوش منه، كه سنگينى آن براى تو عذابآور است. اگر مستمندى را ديدى كه توشهات را تا قيامت میبرد و فردا كه به آن نياز دارى به تو باز میگرداند، كمك او را غنيمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار؛ و اگر قدرت مالى دارى بيشتر انفاق كن و همراه او بفرست، زيرا ممكن است روزى در رستاخيز در جستوجوى چنين فردى باشى و او را نيابى. به هنگام بینيازى، اگر كسى از تو وام خواهد، غنيمت بشمار، تا در روز سختى و تنگدستى به تو بازگرداند. بدان كه در پيش روى تو، گردنههاى صعب العبورى وجود دارد، كه حال سبكباران به مراتب بهتر از سنگينباران است، و آن كه كُند رود حالش بدتر از کسی است که شتاب میورزد؛ و سرانجامِ حركت، بهشت و يا دوزخ خواهد بود، پس براى خويش قبل از رسيدن به آخرت، وسائلى مهيا ساز، و جايگاه خود را پيش از آمدنت آماده كن، زيرا پس از مرگ، عذرى پذيرفته نمیشود، و راه باز گشتى وجود ندارد»[۱۵].
[۱۵]- همان.