گزیده ای از سخنان علی رضی الله عنه

* فرمان ایشان به پیروانشان در تمسک به سنت

حضرت على÷فرمود: «در قرآن خبرهاى پيشينيان شماست و خبرهاى آنها كه پس از شما مى‏آيند؛ و نيز در آن، حكم روابط ميان شما [آمده] است»[۱۲۴].

سفارش امام علی به عبدالله بن عباس وقتی که او را برای گفتگو با خوارج می‌فرستاد: «با ایشان به قرآن مناظره مکن، زیرا قرآن بارِ معناهایِ گوناگون را حمل می‌کند؛ تو چیزی می‌گویی و آنها هم چیزی می‌گویند؛ بلکه با ایشان به سنت مناظره کن، که راهِ گریز نیابند»[۱۲۵].

حضرت على÷فرمود: «پس به پيامبر پاكيزه و پاكت اقتدا كن، كه راه و رسم او الگويى است براى آن کس که بخواهد تأسی جوید، و مايه فخر و بزرگى است براى كسى كه خواهانِ بزرگوارى باشد، و محبوب‌ترين بنده، نزد خدا كسى است كه از پيامبرش پيروى كند، و گام بر جايگاه قدم او نهد. پيامبرصاز دنيا چندان نخورد كه دهان را پر كند، و به دنيا با گوشه چشم نگريست، دو پهلويش از تمام مردم فرو رفته‌تر، و شكمش از همه خالى‌تر بود، دنيا را به او نشان دادند، اما نپذيرفت، و چون دانست خدا چيزى را دشمن مى‌دارد آن را دشمن داشت، و چيزى را كه خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت، و چيزى را كه خدا كوچك شمرده كوچك و ناچيز مى‌دانست. اگر در ما نباشد جز آنكه آنچه را خدا و پيامبرش دشمن مى‌دارند، دوست بداريم، يا آنچه را خدا و پيامبرش كوچك شمارند، بزرگ بداريم، براى نشان دادن دشمنى ما با خدا، و سرپيچى از فرمان‌هاى او كافى بود. همانا پيامبر بر روى زمين مى‌نشست و غذا مى‌خورد، و چون برده، ساده مى‌نشست، و با دست خود، كفش خود را وصله مى‌زد، و جامه خود را با دست خود مى‌دوخت، و بر الاغ برهنه مى‌نشست، و ديگرى را پشت سر خويش سوار مى‌كرد؛ پرده‌اى بر در خانه او آويخته بود كه نقش و تصويرهایی در آن بود، به يكى از همسرانش فرمود: «اين پرده را از برابر چشمان من دور كن، كه هر گاه نگاهم به آن مى‌افتد به ياد دنيا و زينت‌هاى آن مى‌افتم». پيامبرصبا تمام قلب خویش از دنيا روى گرداند، و ياد دنیا را از جانِ خود ريشه‌كن كرد، و همواره دوست داشت تا جاذبه‌هاى دنيا از ديدگانش پنهان مانَد، و از آن لباس زيبايى تهيه نكند، و آن را قرارگاهِ دائمى خود نداند، و اميدِ ماندن در دنيا نداشته باشد؛ پس يادِ دنيا را از جانِ خويش بيرون كرد، و دل از دنيا بر كند، و چشم از دنيا پوشاند»[۱۲۶].

[۱۲۴]- حکمت ۳۱۳. [۱۲۵]- نامه ۷۷. [۱۲۶]- خطبه ۱۶۰.