گزیده ای از سخنان علی رضی الله عنه

* ناراحتی امام از پیروانش و اطاعت نکردن آنها از وی

حضرت على÷فرمود: «به مردمى گرفتار آمده‏ام كه چون فرمان مى‏دهم اطاعت نمى‏كنند و چون فرا مى‏خوانم ‏پاسخ نمى‏گويند. اى بى‏ريشه‏ها، چرا در يارى پروردگارتان درنگ مى‏كنيد؟ آيا دينى‏نيست كه شما را با يكديگر متحد سازد؟ آيا غيرت و حميّتى نيست كه شما را به خشم ‏آورد؟ در ميان شما ايستاده و بانگ برداشتهام؛ يارى مى‏طلبم، ندايتان مى‏دهم، مگر به ‏فرياد رسيد. دريغا كه هيچ سخنى از من نمى‏شنويد و هيچ فرمانى را به كار نمى‏بنديد! سرانجام، پايان ناگوار كارها پديدار خواهد شد. نپندارم كه به پايمردى شما از كس ‏انتقامى توان گرفت ‏يا به مقصودى توان رسيد. شما را به يارى برادرانتان فراخواندم؛ ناليديد، همانند شترى كه از درد ناف بنالد؛ و گرانى و سستى ورزيديد، همانند شترى که ‏پشتش مجروح است و بار بر او نهاده باشند. سپس، سپاهى اندک مضطرب و ناتوان به نزد من ‏روانه داشته‏ايد، چنان با بى‏ميلى قدم برمى‏دارند كه گويى به ديار مرگشان مى‏برند»[۱۰۰].

[۱۰۰]- نامه ۵۳.