۸- ارادة خیر خطاکار مانع از انکار و برخورد با وی نیست:
عمرو بن یحیی می‌گوید: از پدرم شیدم که از جدم حکایت می‌کرد که او گفت: ما قبل از نماز صبح بر دروازۀ منزل حضرت عبدالله بن مسعودسمی‌نشستیم تا این که او بیرون می‌آمد و همراه با او به مسجد می‌رفتیم، باری حضرت ابوموسی اشعریسآمد و پرسید: ابوعبدالرحمن تاکنون بیرون نیامده است؟ گفتم: خیر، او نیز با ما منتظر ماند، تا این که حضرت عبدالله بن مسعودسخارج شد و همه برخاستیم و نزدش رفتیم، حضرت ابوموسیسبه او گفت: ای ابوعبدالرحمن، اندکی پیش در مسجد امری ناپسند مشاهده کردم، و البته بحمد لله چیزی جز خیر ندیدم.
- ابن مسعود س: چه دیدی؟
- ابوموسیس: اگر زنده ماندی خود نیز آن را خواهی دید، مردمی را دیدم که در مسجد حلقه زده و به انتظار نماز نشسته بودند و سنگریزه‌هایی در دست داشتند و در هر حلقه‌ای مردی با صدای بلند می‌گفت: صد مرتبه تکبیر بگویید و آن‌ها نیز صد مرتبه تکبیر می‌فتند، سپس می‌گفت: صد مرتبه لا اله الا الله بگویید و آن‌ها نیز می‌گفتند، و سپس می‌گفت: صد مرتبه سبحان الله بگویید و آن‌ها نیز می‌گفتند.
- ابن مسعودس: تو به آن‌ها چه گفتی؟
- ابوموسیس: چیزی نگفتم، به انتظار نظر و امر تو ماندم.
- ابن مسعودس: چرا به آن‌ها نگفتی تا بدی‌های خود را بشمارند؟ و به آنان ضمانت ندادی که از خوبی‌هایشان چیزی گم نشود؟
- حضرت عبدالله بن مسعودسبه راه افتاد و ما نیز همراه او حرکت کردیم تا این که نزد یکی از آن حلقه‌ها آمد و کنار آنان ایستاد و پرسید: دارید چه کار می‌کنید؟
- ای ابوعبدالرحمن، با این سنگریزه‌ها اذکار و تسبیحات را می‌شماریم.
- ابن مسعودس: بهتر است بدی‌های خود را بشمارید من ضامن هستم که از نیکی‌های شما چیزی گم نشود، وای بر شما ای امت محمد! به چه زودی دارید هلاک می‌شوید، یاران پیامبر شما در هرجا وجود دارند، لباس‌های حضرت پیامبر جتاکنون کهنه نشده و ظرف‌هایش هنوز نشکسته، سوگند به خدایی که نفسم در اختیار اوست، یا شما بر دینی برتر از دین محمد هستید و یا این که گشایندگان دروازه ضلالت هستید.
- ای ابوعبدالرحمن: والله، ما اراده‌ای جز خیر نداشتیم.
- ابن مسعودسچه بسیارند افرادی که ارادۀ خیر دارند، اما به آن نمی‌رسند، حضرت پیامبر جبه ما فرمودند: گروهی قرآن را می‌خوانند، البته قرائت‌شان از تر قوه (استخوان بالای سینه و زیر گردن) آنان نمی‌گذرد، سوگند به خداوند نمی‌دانم شاید اکثر شما از همان افراد باشید.
سپس از آنان روی گردانید، عمرو بن سلمه می‌گوید: بیشترین آن افراد را دیدیم که در جنگ نهروان همراه با خوارج با ما می‌جنگیدند [۲۲].
[۲۲] سنن دارمی، ش: ۲۱۰ ت: عبدالله هاشم یمانی، آلبانی اسنادش را صحیح گفته، السلسلة الصحیحة، ش: ۲۰۰۵، نگا: مجمع الزوائد، هیثمی، ۱ / ۱۸۱.