ورود/ثبت نام
درباره
ثبت نام / ورود
تماس با ما
فارسی Persian
English
Malay
Pashto پښتو
Tajik Тоҷикӣ
Urdu اردو
العربية Arabic
جستجو
ورود/ثبت نام
شیوه های نبوی در برابر اشتباهات مردم
صفحه نخست
کتاب
فهرست کتاب
مشخصات کتاب
آغاز سخن
مقدمۀ مؤلف
نکات و تفاوتهایی که هنگام تصحیح اخطاء باید مراعات گردد
۱- اخلاص:
۲- خطا از سرشت بشر است:
۳- تخطئه باید بر اساس دلیل شرعی و توأم با برهان باشد، نه بر اساس جهل و یا سلیقة شخصی:
۴- به اشتباهات بزرگتر باید بیشتر توجه شود:
۵- مصلح باید بر حسب موقعیت اجتماعی خویش به تصحیح اخطاء بپردازد:
۶- میان خطاکاران نادان و آنان که دانسته مرتکب خطا میگردند، باید تفاوت قایل بود:
۷- باید در میان خطای اجتهادی و خطایی که از روی عمد، غفلت و یا سستی انجام شده، تفاوت قایل بود:
۸- ارادة خیر خطاکار مانع از انکار و برخورد با وی نیست:
۹- در تنبیه بر اخطاء باید عدل را پیشه کرد و از جانبداری باید پرهیز نمود:
۱۰- باید مواظب بود که مبادا اصلاح خطا منجر به خطای بزرگتری گردد:
۱۱- هنگام تصحیح اخطا طبیعتی را که خطا از آن سرچشمه گرفته، باید در نظر داشت:
۱۲- میان خطای در حق شرع و خطای در حق شخص باید تفاوت قایل بود:
۱۳- میان خطای بزرگ و خطای کوچک باید تفاوت قایل بود، با توجه به این که شریعت میان گناهان کبیره و صغیره فرق گذاشته است:
۱۴- میان خطاکاری که در اعمال خیر سابقه و گذشتة خوبی دارد و خطای او در بحر نیکیهایش متلاشی می‌گردد، و خطاکاری که در معاصی فرو رفته، باید تفاوت قایل بود:
۱۵- میان خطاکری که برای نخستین بار مرتکب خطا گشته و آن که دایماً مرتکب خطا می‌گردد، باید تفاوت قایل بود:
۱۶- میان خطاکاری که پی در پی خطا می‌کند و آن که گاه گاهی مرتکب خطا می‌گردد، باید تفاوت قایل بود:
۱۷- میان آن که آشکارا خطا می‌کند و آن که به پنهانی مرتکب خطا می‌گردد، باید تفاوت قایل بود:
۱۸- حال کسی را که دین در قلبش رسوخ نکرده و نیاز به تألیف قلب دارد باید مراعات نمود و با او نباید به تندی برخورد شود:
۱۹- هنگام تصحیح خطا منزلت و مقام شخص را باید درنظر گرفت:
۲۰- با خطاکار کمعمر باید به گونهای متناسب با حال و سن او برخورد شود:
۲۱- هنگام برخورد با اشتباهات زنان بیگانه باید مواظب بود:
۲۲- مبادا آثار خطا تصحیح گردد و اصل خطا و سبب آن به فراموشی سپرده شود:
۲۳- در تصور خطا مبالغه نشود و هرگز مبادا خطا را بزرگتر از حد واقعی تصور کرد:
۲۴- هرگز مبادا برای اثبات خطای شخصی، تکلف و از حد اعتدال تجاوز نمود، و از پافشاری برای اعترافگرفتن از خطا کار باید پرهیز کرد:
۲۵- برای تصحیح خطا، به خطاکار باید فرصت کافی داد، خصوصاً به کسی که مدتی طولانی را با خطا گذرانده و به آن عادت کرده است، البته در این مدت دایماً و پی در پی باید به او تذکر داده شود:
۲۶- هرگز نباید به گونهای برخورد کنیم که خطاکار احساس کند که دشمن او هستیم، و باید این نکته را مراعات نمود که به دستآوردن اشخاص مهمتر و مقدم بر تمامکردن صحنه به نفع خویش است:
شیوههای پیامبر ج در برخورد با اشتباهات مردم
(۱) شتابورزیدن به تصحیح خطا و عدم اهمال آن:
(۲) معالجه خطا با بیان حکم:
(۳) بازگردانیدن خطاکاران به شرع و یادآوری اصلی که از آن تخطی نموده اند:
(۴) تصحیح تصوری که در نتیجۀ اختلال آن خطا صورت گرفته است:
(۵) معالجه خطا با موعظه و ترسانیدن مکرر:
یادآوری قدرت خداوند یکی از صورتهای موعظه است:
(۶) اظهار رحمت و شفقت بر خطاکار:
(۷) پرهیز از تخطئة شتابزده:
نکات تربیتی این داستان:
(۸) برخورد آرام با خطاکار:
(۹) بیان عظمت خطا:
(۱۰) بیان ضرر و زیان خطا:
(۱۱) آموزش عملی خطاکار:
(۱۲) معرفی جایگزین مناسب:
(۱۳) راهنمایی به آنچه از وقوع خطا جلوگیری می‌کند:
(۱۴) پرهیز از برخورد مستقیم با خطاکار و اکتفانمودن به تذکر عمومی:
(۱۵) برانگیختن عامه مردم علیه خطاکار:
(۱۶) پرهیز از یارینمودن شیطان علیه خطاکار:
(۱۷) طلب بازآمدن از کار خطا:
(۱۸) راهنمایی خطاکار به تصحیح خطای خود:
(۱۹) انکار موضع خطا و پذیرفتن باقی:
(۲۰) بازگردانیدن حق به حقدار و حفظ منزلت خطاکار:
(۲۱) نصیحتنمودن طرفین نزاع در خطای مشترک:
(۲۲) واداشتن خطاکار به عذرخواهی از کسی که در حق او خطا کرده است:
(۲۳) ذکر فضیلت و منزلت کسی که در حق او خطا شده تا خطاکار پشیمان شود و معذرت بخواهد:
(۲۴) مداخله برای فرونشاندن غوغا و خاموشگردانیدن فتنه:
(۲۵) اظهار غضب از خطا:
(۲۶) رویگردانیدن از خطاکار و عدم مجادله با وی به امید آن که خود به حق پی ببرد:
(۲۷) سرزنشنمودن خطاکار:
(۲۸) ملامتکردن خطاکار:
(۲۹) اعراض از خطاکار:
(۳۰) ترک خطاکار:
(۳۱) دعاکردن علیه خطاکار معاند:
(۳۲) اکتفانمودن به ذکر برخی از موارد خطا و اعراض از بقیه موارد:
(۳۳) همکاری با خطاکار برای جبراننمودن و تصحیح خطا:
(۳۴) ملاقات و مجالست با خطاکار و گفتگو با وی:
(۳۵) صراحت بیان در برخورد با خطاکار:
(۳۶) قانعساختن خطاکار:
(۳۷) متوجه نمودن خطاکار به این که بهانه اش بیاساس و غیر قابل قبول است:
(۳۸) مراعات طبیعت و سرشت بشری:
کلام آخر
اندازه فونت
دبی
هلوتیکا نو
وردنا
تاهوما
Iran Sans
۱۷- میان آن که آشکارا خطا می‌کند و آن که به پنهانی مرتکب خطا می‌گردد، باید تفاوت قایل بود:
به اشتراکگذاری کتاب
Facebook
Twitter
Youtube
Google+
Telegram
Whatsapp
با ایمیل
فایل Word
فایل PDF
نسخه چاپی
گزارش یک مشکل
۱۷- میان آن که آشکارا خطا می‌کند و آن که به پنهانی مرتکب خطا می‌گردد، باید تفاوت قایل بود:
قبلی
بعدی
×
ورود
با ایمیل
مرا به خاطر بسپار
رمز عبور را فراموش کردید؟
ورود
ساخت حساب کاربری جدید
ثبت نام
بازیابی رمز عبور
ارسال لینک بازیابی رمز عبور
بازگشت به صفحه ثبت نام / ورود
