۱۴- میان خطاکاری که در اعمال خیر سابقه و گذشتة خوبی دارد و خطای او در بحر نیکی‌هایش متلاشی می‌گردد، و خطاکاری که در معاصی فرو رفته، باید تفاوت قایل بود:
خطاکاری که سوابق خوبی دارد، خطای او قابل تحمل و چشم‌پوشی است، و آنچه از او قابل تحمل است از دیگران برداشت نمی‌شود، مانند آنچه با حضرت ابوبکر صدیقسپیش آمد، حضرت اسماء بنت ابی بکربمی‌گوید: همراه با رسول الله جبه قصد حج حرکت کردیم و چون به «عَرج» رسیدیم، حضرت پیامبر جآنجا منزل گرفتند، عایشهلکنار حضرت پیامبر جنشست و من کنار پدرم نشستم، در آن سفر سواری حضرت پیامبرجو ابوبکرسیکی بود که آن را به یکی از بردگان ابوبکرسسپرده بودند، حضرت ابوبکرسدر انتظار برده اش بود تا شتر را بیاورد، اما هنگامی که او آمد، شتر همراهش نبود، حضرت ابوبکرساز او پرسید: شتر کجاست؟ او گفت: دیشب آن را گم کردم، حضرت ابوبکرسگفت: ما تنها همین یک شتر را داشتیم و تو آن را گم کردی؟! و سپس برخاست و او را تنبیه نمود، حضرت پیامبر جتبسم می‌فرمود و می‌گفت: نگاه کنید که این مُحرم حضرت ابوبکرس) چکار می‌کند! ابن ابی زِرمه می‌گوید: حضرت پیامبر جدر حالی که تبسم بر لب داشت جز این جمله چیزی نمی‌گفت، نگاه کنید که این مُحرم چکار می‌کند! [۲۹].
[۲۹] سنن ابی داود، کتاب المناسک، باب المحرم یؤدب غلامه، آلبانی این حدیث را صحیح گفته است، صحیح سنن ابی داود، ش: ۱۶۰۲.