(۱۷) طلب بازآمدن از کار خطا:
بازداشتن خطاکار از استمرار در خطا برای این که انکار منکر به تأخیر نیفتد و کار از این هم بدتر نشود، اهمیت فراوانی دارد.
روایت شده که حضرت عمرسبه نام پدرش سوگند خورد، حضرت پیامبرجفرمود: از این سوگند باز بیا؛ زیرا هرکس به چیزی غیر از خدا سوگند خورد، شرک کرده است [۱۰۰].
ابوداود از حضرت عبدالله بن بسرسروایت نمود که وی می‌گوید: روز جمعه حضرت پیامبر جبر منبر خطبه می‌خواند که مردی آمد و بر سر و گردن مردم رد می‌شد (و به قسمت جلوی مسجد می‌آمد) حضرت پیامبر ج(خطبه را ناتمام گذاشته و) به وی فرمودند: (همان جا که هستی) بنشین، مردم را اذیت کردی [۱۰۱].
ترمذی از حضرت ابن عمربروایت نموده که مردی نزد حضرت پیامبر جآروغ زد، آن حضرت جفرمودند: آروغ خود را از ما بازدار. همانا هرکس در دنیا بیشتر سیر باشد، گرسنگی اود ر قیامت طولانی‌تر خواهد بود [۱۰۲].
در همه این احادیث در همان لحظۀ نخست ارتکاب خطا از خطاکار خواسته شده که از خطا بازآید و از ارتکاب آن امتناع ورزد.
[۱۰۰] مسند احمد ۱ / ۴۷، احمد شاکر در باره این حدیث گفته: اسناده صحیح، ش: ۳۲۹. [۱۰۱] سنن ابوداود، حدیث ش: ۱۱۱۸، صحیح ابی داود، ش: ۹۸۹. [۱۰۲] ابوعیسی در باره این حدیث گفت: هذا حدیث حسن غریب من هذا الوجه، سنن ترمذی، ش: ۲۴۷۸، السلسلة الصحیحة، ش: ۳۴۳.