ماجرای دوم
صبح زود از خواب برخاستیم و آماده برای نماز شدیم. از وضو راحت بودیم، تیمم کردیم و نماز سنت را ادا نمودیم. برای امامت نماز من پیش شدم. تازه نیت نماز بسته بودیم که ناگهان سربازی شماره یکی از برادران عرب را خواند تا برای تحقیق برده شود. برادر عرب عادل نام داشت و اهل تونس بود او با ما در جماعت ایستاده بود.
سربازان میدیدند که ما مشغول ادای نماز هستیم اما آنها صبر نکردند و بار دوم نمبر عادل را با صدای بلند خواندند و همراه با آن فریاد زدند که زود باش! (Harry up) اما به نماز ایستاده بودیم.
سربازان دیگر صبر نکردند و در را باز نموده وارد خیمه شدند. من تازه به سجده رفته بودم که دو سرباز روی من نشستند و سرم را به زمین فشار میدادند تا بلند نشوم. سربازان دیگر عادل را از صف کشیده و خوابانیدند و دستهایش را بستند و از خیمه بیرون بردند. بعد از آن سربازان از بالای من برخاستند.
بعد از رفتن آنان ما نماز خود را از سرخواندیم. عادل را با خشونت تمام کشان کشان به تحقیق بردند. در قوانین جهان اصل مهم احترام به شعایر مذهبی است زیرا مشکلات و بدبختیهای بزرگ از بیاحترامی به مذهب دیگران ناشی میشود. قتل عامها و ایجاد دشمنیهای خونین میان ملتها و جوامع از توهین به مقدسات مذهبی ریشه میگیرد. به همین دلیل در سطح بین المللی تاکید بر اینست که به مسایل مذهبی بیاحترامی نشود. اما امریکائیها از این قوانین مجبور به پیروی نیستند.
***********