۱۰- حضرت زنیرهل:
(الف) حضرت علامه شبلی نعمانی می‌نویسد که وی پیش از مسلمان‌شدن کنیز خانوادۀ حضرت عمرس بود، بعد از آن ابوجهل وی را بقدری زد که چشم‌هایش کور شد [۱۰۸].
(ب) ولی ابن هشام نوشته است زمانی که حضرت ابوبکرس وی را خرید و آزاد ساخت (بینائی اش) رفت، آنگاه کافران قریش گفتند که:
«ما أذهب بصرها إلا اللات والعزى فقالت: كذبوا وبيت الله ما تضر اللات والعزى ولا ينفعان فرد الله إليها بصرها» [۱۰۹]. احدی جز لات و عزی، بینایی او را سلب نکرده است، زنیره گفت: سوگند به خدا آن‌ها دروغ می‌گویند، لات و عزی نمی‌توانند ضرر و فایده ای به کسی برسانند، بعداً خداوند روشنی چشم‌هایش را به وی برگرداند.
(ج) شیخ الاسلام ابن حجر/نیز همین کلمات را به روایت حضرت ام هانی بنت ابی طالب از تاریخ عثمان ابن ابی شیبه نقل کرده است [۱۱۰].
(د) شیخ الاسلام امام ابن حجر/تحریر می‌فرماید: «كان من السابقات إلى الإسلام، وممن يعذب في الله، وكان أبو جهل يعذبها وهي مذكورة في السبعة الذين اشتراهم أبو بكر، وأنقذهم من التعذيب».
از سابقین اسلام و از جمله کسانی بود که در راه خدا مبتلای عذاب و شکنجه شدند ابوجهل لعین وی را اذیت و شکنجه می‌رساند ایشان از جمله گروه هفت نفری است که حضرت ابوبکر صدیقس آن‌ها را خریده از زیر شکنجه آزاد ساخت.
فاکهی و ابن منده در آثار خود روایت کرده‌اند که حضرت زنیرهلرومی الاصل بود، چون مسلمان شد بینائی خویش را از دست داد، آنگه مشرکان گفتند: لات و عزی او را نابینا کرده‌اند – او در جواب گفت:
«إني كفرت باللات والعزى فرد الله إليها بصرها».
من منکرم لات و عزی را، (آن‌ها را هیچ قبول ندارم – مترجم) آنگاه خداوند بینائی‌اش را به وی برگرداند [۱۱۱].
[۱۰۸] سیرت النبی، ص ۲۳۱ – ۲۳۲، ج ۱. [۱۰۹] سیرت ابن هشام، ص ۳۴۱، ج ۱. [۱۱۰] اصابه، ترجمه حضرت زنیره. [۱۱۱] حواله فوق.