پیشگفتار مؤلف

الحمد لله وكفى وسلام، على عباده الذين اصطفى، أما بعد:

حضرات صحابۀ کرام رضی الله عنهم اجمعین، همانطور که در تبلیغ و اشاعت اسلام و در مراحل هجرت و جهاد شریک کار صاحب نبوت و رسالت هستند، همچنان در باب تحمل اذیت و آزار فی سبیل الله با آن حضرت صلی الله علیه وآله وسلم شرک و سهیم بوده‌اند.

اصحاب رسولصدر معین رسول خداصچنان هدف تعذیب و آزارهای دردناک قرار گرفتند و مشرکان مکه پروانگان شمع رسالت را آنگونه بر روی اخگرهای آتش خواباندند و در خاک و خون غلطانیدند و بالای نیزه‌ها قرار دادند، و با تیرها جسدهایشان را سوراخ کردند که یادآوری و تصورش هم لرزه بر اندام انسان می‌اندازد.

بعضی از آنان مظلوم‌وار، چنان تحت شکنجۀ مظالم و مصائب قرار داده شدند که تاب نیارودند، و جام شیرین شهادت را به کام جان نوشیدند، اذیت‌های قید و بند، و زندان و زنجیرها، گرسنگی و تشنگی، عریانی و تعذیب زبانی، آزارهائی چون سب و شتم (دشنام و فحاشی) که در حق آن‌ها روا داشته می‌شد از حد و حساب افزون‌تر و بالاتر بود.

کوتاه سخن این که آن مظالم و شدائد دردناک که صحابۀ کرام صرفاً به خاطر اسلام متحمل می‌شدند، تاریخ بشریت از آوردن نظیر و نمونۀ آن عاجز است.

باز توجه به این واقعیت چقدر ایمان‌افروز است که این توفان آتش و خون با آن همه شعله‌وری و مواجی نتوانست حتی قدم‌های یک صحابی مظلوم و مقهور را از جادۀ حق متزلزل سازد، و این جلادی و خون‌آشامی خونخواران جفاکار، و سفاکان ستمگر کافران نتوانست از میان گروه بلاکشانِ محبت و سوختگان عشق، یک فرد را هم از مسیر درست خود منحرف سازد، بلکه برعکس این ابتلاء مصیبت، برای آن عشاق، عین راحت و کمال آسایش بود.

مصیبت، عین راحت هست پیش عاشق صادق
کسی پرسد زپروانه که درسوختن چه لذت بود

هرگاه درون قلب کسی درد و سوز محبت وجود داشته باشد، خنجر قاتل در نگاهش به صورت هلال عید جلوه می‌کند.

عشرت قتلگه اهل تمنا را مپرس
عید نظاره بود، تیغ برهنه دیدن

تعداد ستمدیدگان در دنیا خیلی زیاد بوده است، اما کسانی که در عین تحمل جبر و تشدد، ظلم و ستم و تعذیب و اذیت، احساس لذت می‌کردند، تنها یاران رسول اللهصبودند.

آنان که مقبولند کم‌اند آنان که قبال، بیشمار
آیینه آساکم بود دل گرچه باشد بیشمار
آنان که لذت می‌برند از درد و سوزِ دلبران
کمیاب هستند در جهان، عشاق رویت بیشمار

این دفتر تحت عنوان «مصائب صحابه» داستان خونچکان همان مصائب و مظالم لرزه‌انگیز و زهره‌گدازی است که نسبت به صحابۀ کرامشروا داشته می‌شد، و آن عاشقان پاک طینت، همۀ آن‌ها را به خاطر دین مبین اسلام با قلبی فراخ و لبی خندان استقبال می‌کردند.

بناکردند خوش‌رسمی به‌خاک وخون غلطیدند
خدا رحمت کند این عاشقان پاک طینت را

اسلام و مسلمانی ما، در واقع ثمره و نتیجه‌ی مظلومیت و بلاکشی همان بزرگواران است، و ملت اسلامی کلاً (چنان رهین و مدیون احسان آن سرفروشان و جان‌نثاران اسلام و مسلمانان است – مترجم) که تا قیامت نمی‌تواند از بارگران این احسان عظیم یاران رسول الله صلی الله علیه وآله وصحبه وسلم سبک دوش گردد.

رضی الله عنهم اجمعین

سید نورالحسن بخاری