۲۲- حضرت طلحهس:
امام ابن سعد روایت میکند که چون حضرت ابوبکر و حضرت طلحهبمسلمان شدند، نوفل بن خولید آن هردو را با یک ریسمان بست (و قبیلۀ آنها) بنوتیم هم آنها را از این ظلم رهائی و نات نداد – نوفل بن خویلد که به لقب «اسد قریش» شهرت یافته بود به همین جهت حضرت ابوبکر و حضرت طلحهبرا «القرنین» (کسانی که دو دوست و یاور نزدیک بهم هستند) میگویند، مردم دستهایش را به گردنش بسته میکشیدند، و مادرش پشت سر آنان ناله و زاری میکرد و به آنان فحش و ناسزا میگفت [۱۴۵].
[۱۴۵] طبقات ابن سعد، ص ۲۱۵، ج ۳.