تبعیض در این سرزمین جائز نیست
صدای تلبیه همچنان و به شکل نامنظم در فضای اتوبوس می‌پیچید. بعضی از حجاج کلمات را درست و کامل نمی‌دانند. لحن‌ها نیز جالب است. هر کسی با لحنی و در عالم خود آن را گاهی بلند یا دمی آهسته باز خوانی می‌کند. دو ساعت بعد به مکه داخل می‌شویم. داخل امن‌ترین شهر ﴿وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِۧمُ رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا بَلَدًا ءَامِنٗا﴾[البقرة: ۱۲۶]. ساعتی سرگردانی در شهر تا رسیدن به محل اقامت فرصتی برای دیدن مکه در شب آن‌هم در لحظه‌یی ورود فراهم می‌سازد. سرانجام در طبقه‌ی ۱۱ یک هتل ۱۶ طبقه‌یی در سرک جرول استقرار می‌یابیم. عجله، شتابزدگی و‌بی نظمی همراه با سر و صدا نشانه‌ی سوار یا پیاده شدن و جابجایی حجاج در مراحل مختلف سفر از کابل تا جده از جده تا مکه و از مکه تا منا و عرفات است. سرپرستها نیز با رفتار شتابزده‌ی خود باعث تولید‌بی نظمی مزید می‌شوند.
پس از تعیین اتاق – توزیع اتاق‌ها توسط شرکت رنگ تبعیض قومی و سمتی بخود گرفته است - و جابجایی بار و یک جا شدن گروه به‌سوی حرم می‌رویم.
تبعیض را صاحبان شرکت از افغانستان تا به عمق سرزمین وحی کشانده‌اند. این تبعیض در تمام مراحل حرکت و توقف، در تقدیم، تاخیر و توزیع محل اقامت و وسایل ترانسپورتی چه در مکه، چه در مدینه و چه در منا اعمال می‌شود.
در صورتیکه در ارائه‌ی خدامات ترانسپورتی، سکونت، حرکت و توقف، تقدیم و تاخیر باید اولویت به معلول‌ها، به زنان، مردان مسن و بیماران داده شود. هنوز قوانین رفتار در سرزمین وحی به اکثریت ما آموزنده نشده است. این سرزمین رنگ تبعیض را بر نمی‌تابد. مگر این‌ها نمی‌دانند که تمام نماد‌های حج بیانگر یکرنگی، رفع و رد تبعیض است. خیمه‌های یکرنگی که استفاده خواهد شد. احرام‌های یک رنگی که بر خواهند بست. دشت یکسانی که در آن خواهند خوابید. گویا این‌ها برای درک زشتی تبعیض در سرزمین وحی کافی نیست.