مافیای فساد
ظاهر داستان همین است. در ورای آن واقعیت قضیه و آن چیزی دیگر است. و آن حدیث اسارت چندین ساله‌ی این مرز و بوم در دام پر خطر مافیای فساد است که از سقف تا کف دولت را ملوث ساخته است. در افغانستان همه فاکتورهای دام ساز از قانون تا قدرت را این مافیا در اختیار دارد. وقتی شما یک تماس ساده می‌گیرید بخشی از هزینه‌ی آن به جیب مافیا می‌رود. وقتی ای میل می‌زنید وقتی آب و نان می‌خورید و حتی نفس می‌کشید باید سهمی به جیب آن‌ها برود.
مسأله اصلی در مدیریت و روبراه سازی امور حجاج عدم وجود عزم است. وجود نظم مانع سوء استفاده‌ی حداکثر در هر پدیده است. چه آنکه هرچه آب گل آلود باشد امکان سوء استفاده بیشتر است.
قصرهای کابل و دبی، سرمایه‌ها، املاک و بارگاه‌ها از کجا است؟! تجارت‌های بزرگ و پس اندازهای بانکی از اشک دیده و خون دل مردم است. وقتی پادشاه ز باغ رعیب سیب می‌خورد. وزیر مخابرات آن دمار از روزگار مردم در می‌آورد. باید برای هر ساعت انترنت هزینه‌یی هنگفتی بپردازی.
هدف در این جا این نیست که ارزن‌های مافیای فساد و شرکت‌های خصوصی شریک یا باج ده آن‌ها در پدیده حج روی دایره ریخته شود. اما باید پدیده‌ی حج از باج‌گیری، رشوت ستانی و فساد گسترده حاکم کنار گذاشته شود.
در کشور ما همواره خصوصی سازی یکی از موارد و وسایل عمده‌ی زراندوزی مافیای فساد موجود در بدنه‌ی دولت بوده است. اما بازی خصوصی سازی، بازی است که در آن نخست یکی از ارگانهایی که می‌تواند و می‌شود با آن زر اندوخت را منفعل می‌سازند، کارکرد آن را مختل. در بسیاری موارد این اختلال توسط مسئولین این ارگانها انجام و از طریق شرکای شان در دولت که پست‌هایی بالاتری دارند حمایت می‌شود. چندی بعد مدیران تعویض و جابجا می‌شوند. تحلیل‌ها و نقدها شروع می‌شود که این اداره باید به بخش خصوصی واگذار شود. کم کم در صورتی که اوضاع را مناسب دیدند بازی خصوصی سازی را تمام می‌کنند. اگر نه اداره را همچنان مختل نگه میدارند. تا روز و روزگاری دیگر و بدتر. شاید بزرگترین شرکتی که هدف بازی خصوصی سازی قرار گرفته است شرکت آریانا بوده است. به دلیل مناسب نبودن اوضاع مافیای فساد در غارت و چپاول هست و نیست آن موفق نشده است. در مواردی که مافیا با شکست مواجه می‌شود کوشش می‌کند دست به تاسیس ارگان‌های هم عرض بزند. هرچه بیشتر و بیشتر فعالیت‌های ارگان مربوطه را نفع ارگان‌های خصوصی کمتر سازد. سال‌های سال است که کار فیبر نوری تمام است اما در بسیاری از مناطق مورد استفاده قرار نگرفت. تا مافیای دست اندر کار چاق و فربه‌تر شود. تا همچنان شرکت‌های مخابراتی و انترنیتی سود‌های کلان به جیب بزنند و شرکای دولتی خود را بهره‌مند سازند.
از همان آوان که مافیای فساد در بدنه‌ی دولت جابجا شده است پدیده ی حج مورد توجه و هدف آن قرار گرفته است. بحث نود میلیون دالر در سال در میان است. مافیای فساد می‌تواند بخشی از این پول را به جیب بزند.
اخلال‌ها مهندسی شده و گسترده‌یی در برنامه‌ی حرکت و پرواز حجاج صورت گرفته و در برنامه رفت و برگشت حجاج‌بی نظمی‌های گسترده‌یی بوجود می‌آید. این پدیده موجب اعتراض حجاج می‌گردید. اعتراض‌های گسترده دلیل خوبی برای شروع بازی خصوصی سازی در مسأله‌ی حج بوده است.
علاوه براین کوتاهی در ارائه‌ی خدمات اقامتی، بهداشتی و ترانسپورتی و اجاره‌ی ساختمان‌های نامناسب برای حجاج همه مسایلی بوده است که در کنار‌بی کفایتی مسئولین مربوط، شاید مافیای فساد در سازماندهی آن نقش و سهم داشته و دستمایه‌ای برای شروع خصوصی سازی پدیده‌ی حج بوده است. همانطورکه اشاره شد شکی نیست که:
۱- قسمتی از‌بی برنامه گی‌ها محصول بی‌کفایتی مدیران و مسئولین بوده است.
۲- بخشی نیز به وضعیت عمومی حجاج و عدم وجود پتانسیل لازم در دولت بر می‌گردد.
۳- بی سوادی گسترده جامعه و بخصوص نسل پیرتر که خیل عمده‌ی حجاج را تشکیل می‌دادند و وجود‌بی نظمی بیشتر در این حالت و عدم وجود پتانسیل آموزشی در این نسل نیز بر مشکلات گسترده‌ی حج افزوده است.
در نتیجه همه‌یی این فعل و انفعال‌ها در نهایت سرپرستی عده‌یی زیادی از حجاج به بخش خصوصی واگذار شده است. اما سطح خدمات از آنچه در گذشته وجود داشته فرقی نکرده است.
در ادامه به نکاتی که لازم باشد اشاره خواهد شد.