سُورَةُ الحِجۡرِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ وَقُرۡءَانٖ مُّبِينٖ ١ رُّبَمَا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ كَانُواْ مُسۡلِمِينَ ٢ ذَرۡهُمۡ يَأۡكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلۡهِهِمُ ٱلۡأَمَلُۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ٣ وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٞ مَّعۡلُومٞ ٤ مَّا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَ‍ٔۡخِرُونَ ٥ وَقَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِي نُزِّلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ إِنَّكَ لَمَجۡنُونٞ ٦ لَّوۡ مَا تَأۡتِينَا بِٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ٧ مَا نُنَزِّلُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَمَا كَانُوٓاْ إِذٗا مُّنظَرِينَ ٨ إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي شِيَعِ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٠ وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ ١١ كَذَٰلِكَ نَسۡلُكُهُۥ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ ١٢ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ وَقَدۡ خَلَتۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ وَلَوۡ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَابٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فَظَلُّواْ فِيهِ يَعۡرُجُونَ ١٤ لَقَالُوٓاْ إِنَّمَا سُكِّرَتۡ أَبۡصَٰرُنَا بَلۡ نَحۡنُ قَوۡمٞ مَّسۡحُورُونَ ١٥﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
الف. لام. راء. اینست آیات این کتاب و قرآن روشن ﴿۱﴾بسا آنانکه کافر شدند آرزو کنند که کاش مسلمان بودند ﴿۲﴾واگذار ایشان را تا بخورند و کامرانی کنند و آروز مشغولشان کند که بزودی خواهند دانست ﴿۳﴾و ما هلاک نکردیم قریه‌ای را مگر در حالی که برای آن نوشته‌ای بود معلوم ﴿۴﴾هیچ امتی از اجل خود پیشی نگیرد و پس نماند ﴿۵﴾و گفتند: ای آنکه ذکر (یعنی قرآن) بر او نازل شده محققاً تو دیوانه‌ای ﴿۶﴾چرا برای ما فرشتگان را نمی‌آوری اگر تو از راستگویانی ﴿۷﴾فرشتگان را نازل نمی‌کنیم مگر بحق و در آن هنگام ایشان مهلت داده نباشند ﴿۸﴾بدرستی که ما خودمان این قرآن را نازل کردیم و بی‌گمان که ما البته آن را نگهبانیم ﴿۹﴾و بتحقیق پیش از تو در میان فرقه‌های سابقین (پیامبرانی) فرستادیم ﴿۱۰﴾و پیامبری برای ایشان نیامد مگر اینکه به او استهزاء می‌کردند ﴿۱۱﴾بدین گونه آن را در دل‌های گنهکاران در می‌آوریم ﴿۱۲﴾به آن ایمان نمی‌آورند و بتحقیق روش پیشینیان گذشت ﴿۱۳﴾و اگر بر ایشان دری از آسمان باز کنیم که تمام روز در آن بالا روند ﴿۱۴﴾هر آینه بگویند که همانا چشمان ما بسته شده بلکه ما گروهی سحر شده‌ایم ﴿۱۵﴾
﴿ وَلَقَدۡ جَعَلۡنَا فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَزَيَّنَّٰهَا لِلنَّٰظِرِينَ ١٦ وَحَفِظۡنَٰهَا مِن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٍ ١٧ إِلَّا مَنِ ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ مُّبِينٞ ١٨ وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡزُونٖ ١٩ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَ وَمَن لَّسۡتُمۡ لَهُۥ بِرَٰزِقِينَ ٢٠ وَإِن مِّن شَيۡءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ وَمَا نُنَزِّلُهُۥٓ إِلَّا بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ ٢١ وَأَرۡسَلۡنَا ٱلرِّيَٰحَ لَوَٰقِحَ فَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَسۡقَيۡنَٰكُمُوهُ وَمَآ أَنتُمۡ لَهُۥ بِخَٰزِنِينَ ٢٢ وَإِنَّا لَنَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَنَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُونَ ٢٣ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَقۡدِمِينَ مِنكُمۡ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَ‍ٔۡخِرِينَ ٢٤ وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحۡشُرُهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ ٢٥ وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٢٦ وَٱلۡجَآنَّ خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ مِن نَّارِ ٱلسَّمُومِ ٢٧ وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٢٨ فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ ٢٩ فَسَجَدَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ كُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ ٣٠ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰٓ أَن يَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٣١﴾
و بتحقیق در آسمان برج‌هایی قرار داده‌ایم و آن را برای بینندگان زینت دادیم ﴿۱۶﴾آن را از هر شیطان رانده شده‌ای حفظ کردیم ﴿۱۷﴾مگر آنکه بدزدی گوش فرا دهد که شهابی آشکارا بدنبالش آید ﴿۱۸﴾و زمین را گشایش دادیم و کوه‌های ثابت را در آن انداختیم و در آن از هر چیزی وزن شده و مقدار معین سنجیده شده رویاندیم ﴿۱۹﴾در آن وسایل روزی را برای شما و برای کسی که شما روزی او را نمی‌دهید قرار دادیم ﴿۲۰﴾و چیزی نیست مگر اینکه نزد ما است خزینه‌های آن و آن را جز باندازۀ معلومی نازل نمی‌کنیم ﴿۲۱﴾و بادها را در حالی که آبستنند (و یا برای آبستن کردن) فرستادیم پس نازل کردیم از آسمان آب را پس شما را بآن سیراب نمودیم و شما خزینه‌داران آن نیستید ﴿۲۲﴾و بدرستی که ما زنده می‌کنیم و می‌میرانیم و مائیم ارث برنده ﴿۲۳﴾و بتحقیق دانستیم پیش‌روندگان از شما را و بتحقیق دانستیم پس ماندگان را ﴿۲۴﴾و بدرستی که پروردگارت او محشور می‌کند ایشان را بدرستی که او حکیم داناست ﴿۲۵﴾و هر آینه بتحقیق انسان را از گل خشک از لای سیاه بو گرفته آفریدیم ﴿۲۶﴾و پری را از پیش از آتش سوزان آفریدیم ﴿۲۷﴾و هنگامی که پروردگارت به ملائکه گفت: بدرستی که من آفریننده‌ام بشری را از گل خشک از لای سیاه بو گرفته ﴿۲۸﴾پس چون او را معتدل نمودم و از روحم در آن دمیدم بیفتید برای او سجده‌کنان ﴿۲۹﴾پس از آن ملائکه همگی تمامشان سجده کردند ﴿۳۰﴾مگر ابلیس که نخواست با سجده‌کنان باشد ﴿۳۱﴾
﴿ قَالَ يَٰٓإِبۡلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٣٢ قَالَ لَمۡ أَكُن لِّأَسۡجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقۡتَهُۥ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٣٣ قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ ٣٤ وَإِنَّ عَلَيۡكَ ٱللَّعۡنَةَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ ٣٥ قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ ٣٦ قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ ٣٧ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ ٣٨ قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٣٩ إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ٤٠ قَالَ هَٰذَا صِرَٰطٌ عَلَيَّ مُسۡتَقِيمٌ ٤١ إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٌ إِلَّا مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ ٤٢ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوۡعِدُهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٤٣ لَهَا سَبۡعَةُ أَبۡوَٰبٖ لِّكُلِّ بَابٖ مِّنۡهُمۡ جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ ٤٤ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ ٤٥ دۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٍ ءَامِنِينَ ٤٦ وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٧ لَا يَمَسُّهُمۡ فِيهَا نَصَبٞ وَمَا هُم مِّنۡهَا بِمُخۡرَجِينَ ٤٨ ۞نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ ٤٩ وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ ٱلۡعَذَابُ ٱلۡأَلِيمُ ٥٠ وَنَبِّئۡهُمۡ عَن ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٥١﴾
خدا گفت: ای ابلیس چه شده ترا که با سجده‌کنان نمی‌باشی؟ ﴿۳۲﴾گفت: من حاضر نبودم برای بشری که او را از گل خشک از لای گندیده آفریده‌ای سجده کن﴿۳۳﴾خدا گفت: پس از آن درجه بیرون رو زیرا تو رانده شده‌ای ﴿۳۴﴾و بدرستی که بر تو لعنت است تا روز جزاء ﴿۳۵﴾گفت: پروردگارا پس مرا مهلت ده تا روزی که برانگیخته شوند ﴿۳۶﴾خدا فرموده: محققا تو از مهلت داده‌شدگانی ﴿۳۷﴾تا روز وقت معلوم ﴿۳۸﴾گفت: پروردگارا بسبب اینکه مرا گمراه کردی البته البته برایشان زمین را در نظرشان زینت دهم و البته همگی ایشان را گمراه کنم ﴿۳۹﴾مگر بندگان ترا که از ایشانند خالص شدگان ﴿۴۰﴾خدا فرمود: آن راهی است که بر عهدۀ من است بیان آن ﴿۴۱﴾همانا نیست برای تو بر بندگانم تسلطی مگر آن گمراهانی که تو را پیروی کنند ﴿۴۲﴾و بدرستی که دوزخ وعده‌گاه همۀ ایشانست ﴿۴۳﴾برای آن هفت در است برای هر دری پاره‌ای از ایشان قسمت شده﴿۴۴﴾بدرستی که پرهیزکاران در میان باغ‌ها و چشمه‌هایند ﴿۴۵﴾بسلامت وارد آن شوید در حال أمن﴿۴۶﴾و آنچه در سینه‌های ایشان از کینه است کنده‌ایم بحال برادرانه بر تخت‌ها برابر یکدیگرند ﴿۴۷﴾زحمت و رنجی به ایشان نمی‌رسد در آن، و ایشان از آن خارج شدنی نیستند ﴿۴۸﴾بندگانم را خبر ده که حقا منم آمرزندۀ رحیم ﴿۴۹﴾و حقیقتاً عذابم همان عذاب دردناکست ﴿۵۰﴾و ایشان را از میهمانان ابراهیم خبر ده﴿۵۱﴾
﴿ إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ إِنَّا مِنكُمۡ وَجِلُونَ ٥٢ قَالُواْ لَا تَوۡجَلۡ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ ٥٣ قَالَ أَبَشَّرۡتُمُونِي عَلَىٰٓ أَن مَّسَّنِيَ ٱلۡكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ٥٤ قَالُواْ بَشَّرۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡقَٰنِطِينَ ٥٥ قَالَ وَمَن يَقۡنَطُ مِن رَّحۡمَةِ رَبِّهِۦٓ إِلَّا ٱلضَّآلُّونَ ٥٦ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٥٧ قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ ٥٨ إِلَّآ ءَالَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٥٩ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَآ إِنَّهَا لَمِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ ٦٠ فَلَمَّا جَآءَ ءَالَ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٦١ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ ٦٢ قَالُواْ بَلۡ جِئۡنَٰكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمۡتَرُونَ ٦٣ وَأَتَيۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ ٦٤ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٞ وَٱمۡضُواْ حَيۡثُ تُؤۡمَرُونَ ٦٥ وَقَضَيۡنَآ إِلَيۡهِ ذَٰلِكَ ٱلۡأَمۡرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰٓؤُلَآءِ مَقۡطُوعٞ مُّصۡبِحِينَ ٦٦ وَجَآءَ أَهۡلُ ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡتَبۡشِرُونَ ٦٧ قَالَ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ ضَيۡفِي فَلَا تَفۡضَحُونِ ٦٨ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ ٦٩ قَالُوٓاْ أَوَ لَمۡ نَنۡهَكَ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٧٠﴾
هنگامی که بر او وارد شدند پس سلام گفتند، گفت: بدرستی که ما از شما ترسناکیم ﴿۵۲﴾گفتند: نترس بتحقیق ما ترا به پسر دانایی بشارت می‌دهیم ﴿۵۳﴾گفت: آیا مرا بشارت می‌دهید با اینکه پیری مرا عارض گشته پس به چه چیز بشارت می‌دهید ﴿۵۴﴾گفتند: ترا طبق واقع بشارت دادیم پس از ناامیدان مباش ﴿۵۵﴾گفت: و کیست که ناامید گردد از رحمت پروردگارش جز گمراهان ﴿۵۶﴾گفت: پس چیست مقصود شما ای فرستادگان ﴿۵۷﴾گفتند که: ما بسوی قوم گنهکاران فرستاده شدیم ﴿۵۸﴾مگر پیروان لوط که ما تمامشان را نجات دهنده‌ایم ﴿۵۹﴾جز زن او را که او را از ماندگان با کفار مقدر نمودیم ﴿۶۰﴾پس چون فرستادگان به آل لوط رسیدند ﴿۶۱﴾ لوط گفت: بدرستی که شما گروهی ناشناخته‌اید ﴿۶۲﴾گفتند: بلکه آنچه را که در آن شک می‌داشتند (یعنی عذاب را) آورده‌ایم ﴿۶۳﴾و برای تو حق را (یعنی عذاب را) آوردیم و همانا ما راستگویانیم ﴿۶۴﴾پس اهل خود را سَیر بده و بیرون بَر در پاره‌هایی از شب و قفای ایشان برو و احدی از شما توجهی به عقب نیفکند و بروید به جایی که امر شده‌اید ﴿۶۵﴾و وحی کردیم بسوی او این امر را که دنبالۀ این قوم بریده شده در حالی که صبح کرده باشند ﴿۶۶﴾و اهل شهر آمدند در حالی که شادی می‌کردند ﴿۶۷﴾گفت: بدرستی که ایشان میهمانان منند مرا رسوا مسازید ﴿۶۸﴾و از خدا بترسید و مرا خوار مکنید ﴿۶۹﴾گفتند: آیا ترا نهی از حمایت اهل جهان نکردیم ﴿۷۰﴾
﴿ قَالَ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِيٓ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ ٧١ لَعَمۡرُكَ إِنَّهُمۡ لَفِي سَكۡرَتِهِمۡ يَعۡمَهُونَ ٧٢ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُشۡرِقِينَ ٧٣ فَجَعَلۡنَا عَٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن سِجِّيلٍ ٧٤ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡمُتَوَسِّمِينَ ٧٥ وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٖ مُّقِيمٍ ٧٦ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ ٧٧ وَإِن كَانَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ لَظَٰلِمِينَ ٧٨ فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٖ مُّبِينٖ ٧٩ وَلَقَدۡ كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡحِجۡرِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ ٨٠ وَءَاتَيۡنَٰهُمۡ ءَايَٰتِنَا فَكَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ ٨١ وَكَانُواْ يَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا ءَامِنِينَ ٨٢ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُصۡبِحِينَ ٨٣ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ ٨٤ وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۗ وَإِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَأٓتِيَةٞۖ فَٱصۡفَحِ ٱلصَّفۡحَ ٱلۡجَمِيلَ ٨٥ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡخَلَّٰقُ ٱلۡعَلِيمُ ٨٦ وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ سَبۡعٗا مِّنَ ٱلۡمَثَانِي وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِيمَ ٨٧ لَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ ٨٨ وَقُلۡ إِنِّيٓ أَنَا ٱلنَّذِيرُ ٱلۡمُبِينُ ٨٩ كَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِينَ ٩٠﴾
گفت: اینان دختران منند اگر شما قصدی دارید ﴿۷۱﴾بجان تو که ایشان در مستی خود حیرانند ﴿۷۲﴾پس آن صیحه ایشان را گرفت در حالی که داخل روز می‌شدند ﴿۷۳﴾پس بالای آن را زیر آن قرار دادیم و بر ایشان سنگ‌هایی از سنگ گل باراندیم ﴿۷۴﴾بدرستی که در این هر آینه نشانه‌هایی است برای اهل فراست ﴿۷۵﴾و بدرستی که آن بلاد هر آینه براهی است که همواره مورد رفت و آمد است ﴿۷۶﴾براستی که در این نشانه‌ای برای مؤمنین است ﴿۷۷﴾و بدرستی که مردم اهل بیشه ستمکار بودند ﴿۷۸﴾پس، از ایشان انتقام کشیدیم و بدرستی که این دو هر آینه براهی است روشن ﴿۷۹﴾و بتحقیق مردمان اهل حجر فرستادگان را تکذیب کردند ﴿۸۰﴾و آیات خود را برای ایشان آوردیم پس اعراض از آنها می‌کردند ﴿۸۱﴾و از کوه‌ها خانه می‌تراشیدند در حالی که ایمن بودند ﴿۸۲﴾پس آن صیحه ایشان را گرفت در حالی که صبح می‌کردند ﴿۸۳﴾پس کفایت از ایشان نکرد آنچه را که کسب می‌کردند ﴿۸۴﴾و آسمان‌ها و زمین و آنچه را بین آنهاست نیافریدیم مگر بحق و بی‌گمان ساعت قیامت آمدنی است پس گذشت کن گذشتن نیکی ﴿۸۵﴾بدرستی که پروردگارت همان آفرینندۀ داناست ﴿۸۶﴾و به یقین و بدون شک هفت آیه از دوتائیها و قرآن کریم را به تو دادیم ﴿۸۷﴾البته چشمانت را بسوی آنچه بهره‌مند گردانیده‌ایم به آن اصناف کفار را مگشای و بر ایشان اندوه مخور و برای مؤمنین تواضع کن و بالت را بینداز و فرود آور ﴿۸۸﴾و بگو که من خودم ترسانندۀ به آشکارم﴿۸۹﴾چنانکه بر آنان که قسمت کردند (و یا قسم خوردند) نازل نمودیم ﴿۹۰﴾
﴿ ٱلَّذِينَ جَعَلُواْ ٱلۡقُرۡءَانَ عِضِينَ ٩١ فَوَرَبِّكَ لَنَسَۡٔلَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٩٢ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٩٣ فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٩٤ إِنَّا كَفَيۡنَٰكَ ٱلۡمُسۡتَهۡزِءِينَ ٩٥ ٱلَّذِينَ يَجۡعَلُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ ٩٦ وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدۡرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ٩٧ فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ ٱلسَّٰجِدِينَ ٩٨ وَٱعۡبُدۡ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأۡتِيَكَ ٱلۡيَقِينُ ٩٩ ﴾
پس قسم به پروردگارت که البته البته تمام ایشان را بازپرسی خواهیم نمود ﴿۹۲﴾از آنچه می‌کردند ﴿۹۳﴾پس آشکار کن آنچه را مأموری و اعراض کن از مشرکین (بی‌‌اعتنایی کن و جواب ایشان را مده) ﴿۹۴﴾بدرستی که ما کفایت کردیم از تو شر استهزاءکنندگان را ﴿۹۵﴾آنان که با خدا إله (من یلجأ إلیه فی الحوائج) دیگری را قرار می‌دهند پس بزودی خواهند دانست ﴿۹۶﴾و مسلم و محقق است که ما می‌دانیم سینۀ تو تنگ می‌شود بواسطۀ آنچه می‌گویند ﴿۹۷﴾پس با حمد پروردگارت تسبیح او نما و از سجده‌کنندگان باش ﴿۹۸﴾و پروردگارت را عبادت و بندگی کن تا مرگ تو بیاید ﴿۹۹﴾.