سُورَةُ الضُّحَىٰ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ وَٱلضُّحَىٰ ١ وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ ٢ مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ ٣ وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ ٤ وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ ٥ أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ ٦ وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ ٧ وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ ٨ فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ ٩ وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ ١٠ وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ ١١﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
سوگند به روز روشن ﴿۱﴾و به شب چون آرام گیرد ﴿۲﴾که پروردگار تو نه رهایت کرده و نه دشمنت گردیده ﴿۳﴾و البته برای تو آخرت به از دنیاست ﴿۴﴾و پروردگارت بزودی عطایت دهد تا خشنود گردی ﴿۵﴾آیا یتیمت نیافت که مأوایت داد ﴿۶﴾و گمراهت یافت که هدایتت کرد ﴿۷﴾و محتاجت یافت و بی‌نیازت نمود ﴿۸﴾پس یتیم را مقهور مکن ﴿۹﴾و با سائل خشونت مکن ﴿۱۰﴾و از نعمت پروردگارت سخن بگو ﴿۱۱﴾.